Onverwachts bezoek
Onverwachts bezoek
Een terugblik uit mijn dagboek.
Zondag 12 – 02 - 23
… een weg naar een dagje opsluiting in cellencomplex Hooghoudt in Groningen.
Het was zaterdagochtend, 11-2 -23
7:45 uur
Abrupt werd ik wakker gemaakt door een goede vriend van mij, die was blijven logeren. Hij had op de bank geslapen en aan zijn stem te horen was er consternatie! Er was een hoop lawaai aan de voordeur. Zelf was ik nog in een hele diepe slaap, ‘k lag nog in mijn bed en begreep niet waarom er op dit tijdstip op zaterdagochtend mijn goede vriend mij wakker maakte. Er waren twee mannen bij mij aan de voordeur te kloppen en bonken met veel herrie. Mijn goede vriend liep richting de keuken en zei dat er twee politiemannen, inmiddels, bij mijn achterdeur stonden, en ik wist genoeg… ze kwamen voor mij.
Mijn goede vriend liet ze binnen en ik kreeg in de keuken, nadat ik snel wat aan had getrokken, de mededeling dat ik mee moest naar het cellencomplex. Na een kort herstel momentje vroeg ik of ik nog even snel mocht douchen. Het werd oogluikend toegestaan. Snel sprokkel ik spulletjes bij elkaar, omdat ik geen duidelijk antwoord kreeg op mijn vraag, hoe lang ik dit keer moest blijven,…Ging ik maar uit van een nachtje, of een paar nachten. Graaiend tussen mijn kleding vond ik eindelijk mijn beugel-loze sport BH, die had ik snel aangetrokken. Want, immers de vorige keer, in september 2022, moest mijn beugel-bh uit.
Cellencomplex Hooghoudt in Groningen.
Vijf dagen zonder bh lopen in een cellencomplex!!!…
Ik kan je vertellen, dat was tergend ongemak op nummer één. Dus ik dacht, dat gebeurt me niet de tweede keer! De katten kregen extra voer in hun bakjes, voor je weet maar nooit. En na een aantal minuten, stapten mijn goede vriend en ik in de politieauto.
De politieauto,
de “sprekende” gekleurde politieauto,
de auto die de hele straat blokkeerde,
De opvallende auto die dwars op mijn pad naar de voordeur stond geparkeerd,
die voor iedereen in het zicht stond!!
Duidelijk voor de buurt was, dat de agenten in vol tenue, bij mij binnen waren.
Mijn goede vriend werd op verzoek naar het station in Sauwerd gebracht, ik beloofde hem te bellen wanneer ik weer thuis was. In de auto was ik erg kalm en rustig, gezellig socialiseren met de agenten, degene die naast me was gaan zitten, kende ik. (Ook dat nog!)
Weer had ik de politieauto voor de deur, wéér voor de hele buurt zichtbaar, wéér de grote schaamte, wéér de vraagtekens bij oa. de buurt! Ik schaamde me rot!
Op het bureau aangekomen werd ik uiteindelijk, na afname van vinger-afdruk en portretfoto, plus de uitgebreide registratie-inhoud van mijn weekendtas, op slippertjes verkregen van een gevangeneverzorgster, gebracht naar celnummer: B19.
Ik zag dat in het verstreken jaar, haar geverfde haarkleur uitgegroeid was…Ze was nu bijna 100% grijs. Met nog een klein restje haarverf in de uiteinden.
d’Olle Grieze, Martinitoren, uitgeroepen tot mooiste kerktoren van Nederland
Gerustgesteld vertrouwend op de cijfers 11-2! (de datum) wilde ik me ergens aan vasthouden!
één = Een engel is bij mij ter bescherming en de twee = Er komen betere tijden.
De reden dat ik werd aangehouden werd na de lunch duidelijk, ik kreeg een advocaat toegewezen want mijn voorkeurs advocaat kregen ze niet te pakken. Deze meneer had piketdienst, een grappige, erg verstrooide man. Hij sprak de naam J. verkeerd uit, en nadat ik hem verbeterde, moest hij gruwelijk hard lachen!
,,Wat is dat voor een naam? Een naam van één of andere meubelstuk of kast van de IKEA? hahah…’’ zei hij.
Wie vanaf de stad richting station gaat kan het niet ontgaan: het regenboogzebrapad. Het pleintje aan de Ubbo Emmiussingel, bij het Groninger Museum, is een fleurig regenboogpad geschilderd. Het Regenboogpad benadrukt dat iedereen het hele jaar door zichzelf moet kunnen zijn.
Tijdens het verhoor van 1 1/2 uur werd ik flink aan de tand gevoeld. Ik had me tot mei 2024 niet mogen laten zien op de Allersmaborg, of op het terrein en ook niet direct of indirect contact mogen zoeken met de Allersmaborg of met J.
Ik had een mailtje gestuurd naar J. met ALLEEN de tekst “Hoi”
Maar ONBEWUST ook een open sollicitatiebrief gestuurd en gesolliciteerd als weddingplanner op de Allersmaborg. En vlak voor een bedrijfsovername waar ik op dat moment mee bezig was -voor mijn marktonderzoek- allerlei vragen gesteld aan de huidige bewoner, (J. woonde er immers niet meer…Ik weet ook NIET waar ze woont. Ook nooit naar geïnformeerd by the way! Bij niemand niet.) mij totaal onbewust, vragen over de overdracht met de vorige bewoner gesteld. Ik had de opgelegde voorwaarden overtreden en daarom zat ik nu daar.
Een boeiend vraagstuk: Eentje uit de oude doos kwam ter sprake. De ondervraagster stelde dringend, nadrukkelijk, krachtig en aanhoudend de vraag: hoe het kwam dat ik een dode rat naar de Borg had gebracht. Een gevoel van een dichtgeknepen keel overviel me op dit moment.
Ik had daar hele lieve bedoelingen bij, met vergezochte intenties. Die nu al helemaal geen zin hadden om het haar uit te leggen, en dus hield ik wijs mijn mond, Op dit punt brak ik, en zag ik zelf ook wel in, dat het er niet goed uitzag voor me. Achter mij hoorde ik de advocaat hopeloos zuchten, hij had er ook geen vertrouwen meer in, hoorde ik aan zijn manier van doen.
Wat betekende die dode rat dan? Vraag je je misschien af!
Het was kerst 2022. Een van mijn katten had een cadeautje voor me meegenomen, er lag een dikke dode rat bij de achterdeur. In de woonkamer had ik een lege kartonnen adventskalender in de vorm van een huisje, met raampjes. Achter elk luikje had een chocolaatje gezeten. Dit huisje zag ik als symbool voor, “Mijn Thuis”
Want bij J. voelde ik me als nergens anders zó op mijn gemak en thuis. Wat had ik nu gedaan: de dode rat in de huis-vormige doos gelegd met er naast een doosje lucifers mét lucifers erin. De gedachte híerachter was: Relight my fire… (van het liedje van Take That) (your love is my only desire (I need your love).) Vergezocht! I know! Alleen insiders (ik dacht aan J.) begrijpen deze diepgaande gedachten.
Uit liefde had ik dit bij háár willen achterlaten, met de boodschap; ik ben ook bang! Wees niet bang, ik maakte hier een groot gebaar, vanwege het verbod, het tóch doen/het niet mogen en met mijn grote angstoverwinnend gebaar, doordat ik met de opgepakte dode rat in een lief kersthuisje met de lovesong-tekst-gedachte van Take That in een luciferdoosje,…. naar de Borg was gereden. En dat na 22.00 uur…
Hmmm, tja…
(Ter plaatse kwam ik er trouwens achter dat de vorige bewoners hier niet meer woonden. Bewoonster J. dus…)
Dat dit decor een heel ander beeld achter heeft gelaten bij de huidige bewoners, begrijp ik goed! En dat zinkt op dit moment in het kamertje samen met de verhoorster én de advocaat dubbel goed en diep in! Dode rat+huis+lucifers+luciferdoosje,… Ja,….🙀
….Ik hield nog steeds mijn mond.
Met weerzin had ik aangegeven dat ik openstond voor een gesprek met de psychiater, omdat ik in deze hoek werd gedrukt, zag ik zelf ook even geen andere uitweg. Voor psychiaters had ik grote angst, bang voor gedwongen opname en medicijnen.
In de link hieronder in een verslag wat ik geleerd heb en waasrom ik tegen antipsychotica-medicijnen ben, en hoe het met me gaat op 18-maart 2024.
In gesprek gaan,
Ok!
Ja!
Maar, no way dat ik medicatie ga nemen!
Omdat ik, duidelijk, in een hoekje wordt gedrukt met “mevrouw leidt aan waanideeën en waanbeelden”, word ik waarschijnlijk psychiater opgelegd. Ik voelde me zwaar k*t, eenzaam, alleen en onbegrepen! En ik voelde me super verdrietig. Verslagen mocht ik om 15:15 uur uit het cellencomplex, ik moest zelf maar zien thuis te komen.
Lopend/ stampvoetend ben ik naar de IKEA gegaan met de woorden van de advocaat in mijn achterhoofd, met een onhandige zware sporttas op mijn schouder, het was een half uurtje lopen. En de tranen biggelend over mijn wangen, wat was ik boos, ontroostbaar alle onmacht en onbegrip plus frustraties kwamen eruit. Bij de IKEA gunde ik mezelf, als troost twee taartjes en een kopje thee. (Ze smaakten me niet eens!)
Station Groningen, plaatselijk bekend als het Hoofdstation
Gelukkig reden de treinen, want er werd onvoorspelbaar gestaakt. Ik liep nog liever naar huis dan dat ik iemand ging bellen om te vragen mij op te komen halen! Ook al was het minimaal 13 km/drie uur lopen! Zo groot was de schaamte! En was ik bang voor andermans oordeel! Vanaf de IKEA was het ook nog 20 minuten zeulen naar centraal station Groningen.
De statige stationshal maakt Hoofdstation Groningen tot een van de mooiste stationsgebouwen van Nederland.
Om 17.30uur zat ik met rood omrande, gezwollen ogen, eindelijk in de trein, nog steeds ontzettend ontdaan. Met de tranen die hoog zaten. M’n zus kreeg ik aan de telefoon, in een split second, horend aan de de manier waarop ze “Hey” zei, dat ze zich zorgen maakte, realiseerde ik me onmiddelijk, dat ze wist waar ik had gezeten. Net als mijn; vrienden, mijn ouders, en dus ook de buren…
Even stiekem, onopgemerkt een paar uur politiebureau zat er dus even niet in. Dit is een groot nadeel van wonen in een dorp, nieuwsgierige mensen en tamtam!
Kan ik weer dingen gaan uitleggen. Eén ding is zeker, al deze mensen zijn van mening dat ik hulp nodig heb en dat ik last heb van waanideeën, ik voel me hierin alléén en onbegrepen!
Dit was mijn dagje onverwachts bezoek wel!
Nu, 27-10-24
1.5 jaar later, ben ik inmiddels een beetje gewend aan het geklop of gebonk aan de deur. Ik heb nog steeds geen deurbel. Maar lange tijd, schrok ik me rot wanneer er geklopt of gebonkt werd op mijn houten voordeur en schoot ik omhoog, al mijn spieren spanden zich aan, en de stress trok onmiddellijk door mijn lijf, de herinnering en de associatie nog vers in mijn geheugen.
Onderstaand een erotisch verhaal-video, Helaas heb ik een week verbod beperking op YouTube gekregen. ivm pikante foto’s-Naakt beleid. Je zag niets,.. maar toch..
Zodra ik weer kan posten, ga ik weer verder via YouTube. Zorg dat je je abonneert, dan mis je geen verhaal!
“Onverwachts Verwennerij. “
Een stel onderzoekt ongebruikelijke methoden van intimiteit.
,,Ga op je knieën!" beveelt hij.
Hij slaat mij ermee met zijn,... Mijn billen uitnodigend in de lucht…
Pssst, weet je wat best opwindend kan zijn? Om de erotische verhalen te luisteren. Check zelf maar…
Liefs,
Anna