Medicijnen

Het gaat goed met mij, daarom weiger ik medicijnen te gebruiken.

Ik heb totaal met vier psychiaters gesproken.

Allen lijken te kijken naar mijn verleden.  En niet naar het nu. 

Heb een leuke vriend, werk 32 uur in goed aangeschreven restaurant , kan goed samen werken met leuke collega’s, ben zeer ondernemend, heb grootste plannen voor de toekomst. Nl. eigen bedrijf in de horeca met kunst en cultuur. In Appingedam. 

Belangrijk detail; Heb meer dan een half jaar geen contact gezocht, dit gaat zonder interne strijd!!! Weet ook niet precies hoe en wat, had niet moeten gebeuren, er was iets in mij dat zei me dat ik het moest doen.

Ben relaxed er onder. Ben zeer stabiel en het gaat heel erg goed met mij.

Ben niet in behandeling bij UCP ; bij een psychiater. Deze heeft zelfs een second opinion aangevraagd. Ze twijfelde te veel.

Vervolg: Zorg Machtiging in aanvraag vanuit justitie. Er kwam nog een psychiatrisch onderzoek verplicht door de wet. Om te onderzoeken of het wel nodig is, de verplichte zorg.

Heb bij AFPN (forensisch psychiatrie) twee keer een psychiater gesproken, met beide een gesprek gevoerd van welgeteld 50 minuten!

Nu gaat de verplichte zorg in aanvraag ingezet worden. Met als advies:

Gedwongen medicatie, en opname.

Ik weet wat deze medicijnen doen, alleen heb ik ze niet nodig! 

Sta midden in het leven!

vragen om over na te denken;

Vraag 1. Hoe kun je een persoon beoordelen in een uurtje tijd??

Vraag 2. Waarom is er met politie niet bemiddeld? Met de vrouw met wie ik in contact probeer te komen. De oplossing is altijd praten. 

Vraag 3. Hoe kan de oplossing hier medicijnen zijn?

Er wordt gekeken naar een actie in het verleden. In stress situaties schiet je dopamine gehalte omhoog, bij een te hoge dopamine gehalte kán je in een psychose raken. 

Zelf heb ik in het verleden geen ervaring met psychoses, en ervaar ik dat momenteel ook niet. Er is geen herhaling opgetreden. Alleen heel erg kort (ongeveer een periode van 2/3 wk van verwarring en angst ) en erken ik daar, dat het een psychose lijkt te zijn geweest. in de periode van crisis in 2019.

Dopamine is een hormoon net als endorfine die je nodig hebt je goed te doen voelen. Ik ben verliefd, heb een zeer goed seksleven, je endorfine en dopamine schieten dan ook omhoog!

Ik ervaar nu óók grote grote stress, vanwege de angst voor gedwongen opname en medicatie. ( dus nóg meer dopamine in mijn lijf!) Ik praktiseer nu ook niet! Zoek geen contact met de vrouw.

( Hun conclusie , bij stress raak ik in een waan en is er zorg voor herhaling aanwezig. Dit is echter niet te meten, in bloed of hoe dan ook het is een vermoeden. Wat ze denken, niet zeker weten. )

Ik leg uit aan de psychiater wat ik van hun geleerd heb, dat ik nu vol in de stress zit. met mijn verliefdheid en de vele seks wat ik als zeer prettig ervaar, mijn dopamine omhoog schiet!!!

‘Hoe kan het dan, dat ik nu niet in een waan schiet, en niet ernaar handel? Ik zit niet met jeuk mezelf aan de benen te krabben, om mezelf te moeten inhouden om maar niet te handelen.’

Hierop werd het stil, er werd nagedacht, ik zie: goede vraag…

Geen antwoord, ennnnn hij is terug bij zijn standpunt.

Er zijn, door 2 psychiaters beeldende uitspraken gedaan. Denkende aan tegen je wil in geïnjecteerd worden, vastgehouden worden met 4/5 man. Een injectie erin en dan de volle dosis. Want, het kan erg traumatisch zijn om tegen je wil in geïnjecteerd te worden. Is op deze wijze uitgelegd door de psychiater.  Er wordt zelfs angst aangejaagd om mij maar mee te laten werken met medicijngebruik.

In antipsychotica zit dopamine verlagers. Dus wat gebeurd er met je wanneer je  de volle dosis toegediend krijgt? Ik zie een beeld van een zombie voor me.

Heb aandacht gevraagd bij diverse kranten en tijdschriften. Wil graag mijn verhaal delen in de media. Een (Nood)kreet om aandacht, anti medicijnen.

Mijn eigen plan van aanpak heb ik ingeleverd gemaakt met 14 personen die mij goed kennen. Er is bij iedereen die ik er bij betrokken heb geen zorgvraag naar boven gekomen.

In een gesprek met een onafhankelijk psychiater van Lentis is een laatste oordeel gegeven voor het verslag bij de rechtbank terecht komt.

Er zijn drie vragen te beantwoorden:

*Is er sprake van een psychiatrisch stoornis?

*Ben ik een gevaar?

*Moet ik in behandeling?

Op alle drie de vragen was zijn antwoord: ‘Ja!’

Mijn “handelen” laat ik wel, vanwege deze grote angst, dit is alleen al, een van de redenen om het ‘handelen’ niet meer te willen gaan doen. Zeg ik met grote overtuiging! Ik slaap hierdoor ondiep de laatste tijd en wordt snachts wakker, Het kost me ontzettend veel energie en ik wil graag maar een ding, dat is rust en van deze zorgen af.

Belangrijk om te weten, ik voer momenteel absoluut geen strijd, het kost me geen energie om me in te houden om aan mijn nijgingen toe te geven en naar mijn overtuigingen te handelen of praktiseren. Ik ben er volkomen rustig onder. En heb vertrouwen, waardoor ik rust ervaar.

Ik ben niet in het bezit van een: Crisiskaart, Zelfbindingsverklaring, Triadekaart, Signaleringsplan.

Ik heb gek gedaan, ben niet gek!

Het is gek dat mensen in een uurtje tijd, besteden aan een psychiatrisch onderzoek, kunnen zeggen, dat is er aan de hand. Er wordt gekeken naar die ene actie in het verleden. Niet naar mijn (zelf)ontwikkeling.

Liefs,

Anna