Een eenzame strijd

“Psychiatrisch onderzoek, geanonimiseerd”

Hij citeert: ‘Schizofrenie.’

‘Dat had ik al gedacht, dit is goed, het gedrag valt te verklaren.’ Zegt hij.

Mijn advocaat leest het rapport van de psychiater dat ingezonden wordt naar justitie. Volgens de advocaat zie ik niet in wat het ziekte beeld is. 

Hij vraagt: ‘Nog steeds niet?’ Zeg maar dat je akkoord gaat met het willen gebruiken van medicatie. 

Ik zou, volgens zijn advies geen risico moeten nemen. Risico is aannemelijk dat er gedwongen opname en behandeling en zelfs evt. tbs wordt opgelegd…

‘Het ziet er slecht voor je uit. Er is duidelijk heel erg iets mis met je. 

Anders zeg je maar dat je meedeint, je hoeft het niet zelf te geloven …’

Bij de psychiater in het UCP staan we 7 man sterk tegen 1.  Familie dat zegt, neem maar medicijnen. Vriendin die aangeeft , ik kom je wel opzoeken. Weer een andere vriendin die vraagt of ik allemaal wel begrijp, waarom deze gesprekken gevoerd worden en waarom er dit advies gegeven wordt. 

Momenteel voer ik een eenzame strijd. 

Van een paar mensen die dichtbij mij staan voel ik steun. En omdat er professionals een mening en hun oordeel hebben gegeven wil niet zeggen dat ze het bij het juiste eind hebben!!!

Ik probeer in m’n kracht te blijven staan en i’ll never back down! Ondanks dat ik van alle kanten grote druk voel en dat het ook uitgeoefend wordt. Houd ik voet bij stuk en blijf ik in mezelf geloven.

De gevolgen van niet kiezen voor medicatie in mijn geval, zou kunnen zijn, gedwongen opname en een injectie tegen mijn wil in. Dit kán een erg traumatische ervaring opleveren. Want ik wil het niet, ik wil geen behandeling, ik wil absoluut geen medicatie! En dan kan er dus tegen je tegen je wil in!! Een injectie toegediend worden met de volledige dosis aan medicatie. Omdat dat een traumatische ervaring is, experimenteren ze niet, met eerst een beetje medicatie om te kijken of de medicijnen iets doen. Is dit in deze niet wenselijk. Dus volle dosis! Zie je het al voor je?

En dan ook nog te horen krijgen dat ze niet zeker weten dat de medicijnen aanslaan!! Want, ze weten het niet zeker, het is een vermoeden dat ik een te hoge dosis aan dopamine in mijn lijf heb bij stress en vermoedens zijn niet te meten. Een te hoge dopamine schijnen ze ook niet te kunnen meten.

Het is allemaal gebaseerd op hun ervaring, geleerd uit de boeken en werkveld. Ik voel grote onmacht, onrecht en frustratie. Ik ben zeker geen gevaar voor anderen en ook niet voor mezelf!!!!!

Zo heb ik persoonlijk ook geleerd en ervaring opgedaan uit (spirituele) boeken geschreven door o.a. psychiaters en psychologen. En ben ik me bewust dat er meer is tussen hemel en aarde. Zie ik dagelijks de signalen uit het universum.

Wanneer je het weet, weet je het en is er geen weg terug. (1+1=2)

‘En misschien hebben wij het niet bij het juiste eind, wij kunnen ook niet alles weten.’ zegt de psychiater van het UCP.

Ik heb altijd een grote angst gehad voor de psychiaters, voor gedwongen, onvrijwillige opname. En tegen mijn wil in medicatie te moeten gaan gebruiken.

In mijn herinnering, in mijn jeugd, wanneer ik op tv een film zag met een personage met psychiatrische problematiek en degene werd als gevolg in een inrichting geplaatst en in een dwangbuis gewurmd…

Het verzet, geschreeuw en de worsteling, wat daar gebeurde, dan voelde ik de pijn, paniek en angst. Dit voelde ik tot diep in mijn ziel. Tot op heden ervaar ik dat nog.

Inmiddels weet ik, zo heb ik geleerd, dat het een trauma is vanuit een vorig leven.

Ik denk terug aan, begin september 2023

De woorden die ik te horen had gekregen van een voorbijganger bij een restaurant waar ik destijds werkzaam was. Ik heb hier over op facebook geschreven. Ik citeer:

 ‘Wij zijn allemaal zielen in lichamen die allemaal worden aangestuurd. Alles wat jij doet, niet doet, of denkt worden door miljardenoude wezentjes van een hogere macht/hand aangestuurd. 

Er gebeurt jou iets, dat mag ik je nu vertellen, mijn woorden worden nu op dit moment aangestuurd, jij krijgt straks een cadeau waar jij héél erg blij van word. 

Je ziel zal even pijn voelen maar dat geeft niet, jij groeit daardoor. 

Wij zielen zijn hier op aarde om te leren. En jij hebt al heel wat geleerd, jij bent verder in ontwikkeling dan anderen.’ en noemde mijn 3 collega’s als voorbeeld. 

Vaak denk ik terug aan zijn woorden:  ‘Je ziel zal even pijn voelen.’

Ik voel het, dat is zeker! Maar ik voel ook groei! Dat is het positieve hieraan.

Je overwint je angsten namelijk door je angsten aan te gaan.

Het is een mooie zonnige dag, geniet er lekker van!

Liefs,

Anna