Wandelen

Het is maandag 12 augustus, de dag nadat ik bij mezelf herkent had dat ik aan mijn rust mag denken en dat de tranen hoog zaten. Vroeg in de ochtend kreeg ik de afmelding dat ik deze avond niet extra hoefde te werken, en dat maakte dat ik niet op tijd stond deze dag. Besloten om een eindje te gaan rijden om in een andere omgeving een mooie route te wandelen, liet ik mij inspireren wat ik afgelopen week op Facebook had voor bij zien komen. Het was een prachtfoto van een veld met bloeiende heide. Dat wilde ik ook zo graag weer eens zien!

Augustus is dé maand dat de heide weer paars kleurt.

Op naar de provincie Drenthe.

In de navigatie had ik Dwingelderveld getoetst en na een uur keihard heerlijk meezingen met mijn favoriete muziek,(Wat trouwens ook als een hele goede therapie werkt.)liep de weg anders dan verwacht. De route ging over op een fietspad en paralel, een onverharde weg.

Het was volgens mijn navigatie nog 1,7 km. naar het bezoekerscentrum, waar ik verwacht had te kunnen parkeren.

Ik parkeerde mijn auto, er stonden nog een paar auto’s en ik keek om me heen. Er zijn struiken te zien, een fietspad, bos en een onverharde weg/zandpad met sporen van autobanden.

Na een ruiterpad door het bos te hadden ontdekt, was daar tegenover een hek met daarachter een onverhard smal paadje, dat werd voor het hek, aangeduid met een soort paaltjes-volg systeem, ik zag een paar verschillende symbolen, die de routes aantoonden door het Dwingelderveld.

Ik werd geraakt door het weidse, de rust, de natuur, én het veld met de paarse kleur van de heide. En besloot deze weg in te slaan.

Me laten leiden door al dat moois wat ik hier zag, ging ik, geheel onvoorbereid een pad volgen, ik zou wel zien waar ik uit zou komen.

Al heel snel liep ik in gedachten en voelde ik me compleet ontspannen, me voornemend dit vaker te doen, voelde ik dat mijn batterij aan het opladen was en gleden de zorgen van mijn schouders.

Wat een rust om me heen. Wat genoot ik van de zon, de natuur, de vogels. Wandelen zonder iemand tegen te komen, ik vond het heerlijk.

Kilometers ver kunnen kijken, met (voor mijn gevoel) ongerept natuur.

Het werd een erg mooie afwisselende route, langs water, over onverharde bos- en zandpaden.

Er is alleen maar het geluid van de krekels, en af en toe het gezoem van muggen, ik waan me in een andere wereld.

Intuïtief, op mijn richtingsgevoel en een paaltjesroute, die ik best vaak switchte, zonder de logica te begrijpen, liep ik door een prachtig natuurgebied.

Omdat ik zo ver kon kijken, had ik totaal geen herkenningspunt.

Wandelen door een stad bijvoorbeeld, kun je je altijd oriënteren op de kerktoren, wetende dat ie altijd centraal van een stadje is gevestigd, kun je (bijna) niet verdwalen. Vroeger werd nl. de kerk in het centrum gevestigd in een stad of een dorp.

Na 1.5 uur te hebben gewandeld haalde ik mijn lunch box met yoghurt, fruit, havermout en noten uit mijn tas, Wat kan dat toch lekker zijn.

Havermout is eiwitrijk en zorgt ervoor dat je bloedsuikerspiegel stabiel blijft. Je lichaam geeft héél lang geen honger gevoel af.

Het is 12.45 uur, mijn eerste voeding van de dag wat mijn maag te verteren krijgt. Ik doe het altijd goed op een lege maag wandelen, op puur en alleen water drinken. Dit om de metabolisme een boost te geven, is het goed om te bewegen op een lege maag, vlak voor je eetmoment. Dan is je suikerspiegel laag en geef je je verbrandingsproces een opzwieper.

Daar waar het mogelijk is probeer ik hier een gewoonte van te maken.

De route vervolgend kwam het op een fietspad uit, ik kon uit drie mogelijke richtingen kiezen. Eigenlijk vier. Ik kon ook nog terug.

Hier sloegen de twijfels toe, mijn gevoel zei me dat ik linksaf moest, richting Pesse. Ik had werkelijk geen idee waar ik me bevond!

Op dit punt wilde ik voorkomen om onverwachts extra kilometers te mogen wandelen, was immers al bijna 2 uur aan het sjouwen op onverharde wegen en de zon stond hoog, het was midden op de dag en warm.

Na een tijdje wandelen en twijfelen, kwam ik een ouder stel tegen op de fiets, toch maar even aan hun gevraagd of ze aan het begin van deze weg een parkeerplaats hadden gepasseerd, verdere aanwijzingen of aanknopingspunten had ik niet. Was zo onduidelijk als het maar kon. Ze konden het bevestigen, en dat gaf mij moed en vertrouwen.

Na bijna 1 kilometer te wandelen in lichte onzekerheid, op nog steeds onbekend terrein, zag ik bosjes naderen en hoopte ik dat ik daar mijn auto weer te kunnen zien, ik zou toch wel graag weer herenigd willen worden met mijn Up!

Weer heb ik ervaren te vertrouwen op mijn intuïtie, want daar was mijn uitvalsbasis!

Was al even bang te zijn verdwaald en haalde allerlei scenarios in mijn hoofd. Gelukkig hoefde ik geen extra stappen te zetten in deze hitte.

Deze natuurwandeling werd een goede opkikker, voelde me vrolijker en voelde ik me blij.

Er zijn zoveel voordelen van wandelen in de natuur.

• Het is stressverlagend. Je maakt het hormoon cortisol aan, wat er voor zorgt dat je stresshormoon omlaag schiet. Geen wonder dus dat we zo ontspannen zijn als we in het bos of veld zijn geweest.

• Het geeft je inspiratie, je krijgt tijdens de wandeling de meeste ideeën/ oplossingen, wanneer je even vast komt te zitten.

• Wandelen in de natuur brengt je bloeddruk op pijl. Het werkt bloeddrukverlagend.

• Bonustip: als je de mogelijkheid hebt om in de buurt van het water te wandelen, is dit nog beter. Dat blijkt namelijk nóg meer te helpen om lekkerder in je vel te komen.

Wie nog bloeiende heide wil zien, moet snel zijn, want voor dat je het weet is het halverwege september, dan is het alweer voorbij!

Mijn Tip: Parkeer plaats: Dwingelderveld. (Dit is de link naar de plek waar ik heb gewandeld.) Tevens een mooie uitvalsbasis om daarvandaan per fiets de omgeving te verkennen.

Liefs,

Anna