De Hal
3 December 2019, ik lees uit een oude dagboek, dat op de plank boven mijn bed mijn aandacht trok. Het was de laatste dag dat ik in goede harmonie de borgbewoonster zag, mijn, wie ik noem mijn tweelingziel. (J.) Op de Allersmaborg was ik in de hal bezig met kerstversieringen. Een hoge ruimte met haar zwart wit, geblokt, tegelvloer en de marmeren, pas geschilderde lambrisering.
Mijn collega/vriendin en ik waren bezig met het aankleden van een etalage pop.
Een vaalkleurige jurk met versiersels en voille eraan, zo’n uit de 18e eeuw oude, ogende jurk.
De onderjurk bestond uit een zelf gefabriceerde rok van dennengroen en kerstlampjes.
Terwijl ik bezig was om het groen te voorzien van kerst verlichting zat J. in het voorste kamertje, op haar laptop, mee te fluiten op mijn muziek wat uit mijn meegebrachte muziekboxje kwam.
Katy Perry. I kissed a girl schalde uit de box.
Mijn collega’s/ vriendin en ik hadden de hele borg ter beschikking en in ieder ruimte waar we met ons drieën bezig waren, zocht J. ons op, met haar laptop. Ze was aan het werk.
Zodra onze blikken elkaar kruisen keek een van ons vlug weg. Het werd ons spelletje van die dag.
In het koetshuis zou ik mijn veertigjarige feestje vieren. In deze prachtige locatie waren we uitbundig met onze kerstaankleding bezig.
Boven het koetshuis zijn twee ruimtes voorzien van stapelbedden en had ik een deel van mijn gasten uitgenodigd om te blijven slapen, zodat we niet naar huis hoefden en een flinke borrel konden drinken. Er zou ook een live band komen en ik droomde ervan om even écht uit m’n dak te gaan.
Richting J. had ik een paar keer gekscherend een opmerking gemaakt, dat ik met mijn collega, “zat” en voldaan in een bed wilde belanden. Zonder verdere intenties, om te kijken of J. ook jaloers was.
Ze had daarop doordringend aankijkend, gereageerd met de woorden: ,,Ik voel me gepasseerd.”
Tijdens het fröbelen aan de rok, liep J. om mij heen, van de hal naar de keuken, mij ononderbroken aankijkend, het voorbijgaand moment was als een slow-motion, dat onze blikken in elkaars ogen gevangen zaten, en wat ik alleen nog maar kan omschrijven als seksuele spanning….
Waar ik strak naar haar bleef kijken en zij ook niet haar blik losliet, was het de energie die in deze ruimte aan het branden was. Voelbaar, in de lucht, en in mijn …t (Vierletter afgekort woord, juist,
.. Ziel😉… haha.
Wij spraken hier zonder woorden en dit moment leek eeuwig te duren.
Mijn hulp troepen waren na een lange dag, werken aan de versieringen, ondertussen naar huis en ik ruimde mijn laatste spulletjes op. Terwijl ik aan het opruimen was kwam ik zachtroze rozenblaadjes tegen. Meegenomen ter decoratie, voor: je weet maar nooit.
Met het spontane idee om de rozenblaadjes op de trap naar de slaapvertrekken te leggen, verspreidde ik met bonzend hart, de rozenblaadjes als een pad naar boven.
Ik had hiermee een boodschap achtergelaten.
Intussen was het rond zeven uur.
J. gaf aan dat ze ook nog een soort van gezin had waar ze voor moest zorgen. Het eten stond klaar. Ze maakte me duidelijk dat ik het zover met haar aandacht mocht doen, dit was ons’ afscheid van die dag tevens ons laatste gesprek. Ik gaf haar een dikke knuffel en bedankte haar hartelijk.
Ezinge, Allersmaborg in de winter. Foto gemaakt: 5 januari 2023
Met de auto deurklink in mijn hand, keek ik nog even achterom, naar de borg, vol sensuele gevoelens, nieuwsgierig wanneer ze de blaadjes zou gaan ontdekken.
Buiten was het donker, in het huis brandde alleen het licht in de hal.
En nou, op het moment dat ik wil instappen, zie ik haar slaapkamerlicht aan gaan….
Haar boodschap achterlatend.
The heat is on….
…
,,Zou je het nu niet eens een keer moeten loslaten?’’ , ,,Je moet het loslaten Anna.’’ Krijg ik, ongevraagd, wel eens als advies. Liefde overwint alles.
…
Liefs,
Anna