Liefde overwint alles

Uit liefde geef ik de ruimte. Met mijn vriend, wie ik niet heb los gelaten, heb ik erop vertrouwd, er vol in geloofd, dat het weer goed zou komen, is het weer super fijn. We hielden aldoor wel contact via WhatsApp. Onze liefde blijft het overwinnen. Liefde overwint alles! Is het niet? Daar geloof ik oprecht in.

Natuurlijk moet dat van twee kanten komen, en beide partijen moeten het ook willen. Hij bleef voor mij, hoog op mijn prioriteitenlijst staan.

Maar ik zeg weleens onze liefde is nog volop in leven, ons verhaal is nog niet af.

Afgelopen weekend hebben we een heerlijke toertocht gemaakt door de provincie Groningen in de cabrio en raakten we maar niet uitgekletst. Genietend van de mooie optrekjes in bijvoorbeeld Hellum, en Kolham.

Mooie muziek, af en toe draaien we aan de volume knop. Mijn vriend heeft graag Radio Noord er op staan.

We worden omringt door mooie muziek en het staat wat hard waardoor ik me laat raken door de muziek, vooral de intro van Talk Talk met Such a shame kwam binnen. Hier onder de versie die ik hoorde. Vooral de intro, ff lekker hard aan zetten. 😉

Mijn batterij is leeg, en ik huil om het minste geringste. Toepasselijke lyrics? Een wake-up call? Mag meer tijd nemen om te ontspannen.

We waren onderweg naar Sauwerd via een toeristische route.

We hebben gereden: Siddeburen, Helum, Slochteren, Froombosch, Kolham, Scharmer, Harkstede, Groningen.

In Slochteren kwamen we langs het landgoed Fraeylamaborg. Daar waar we, in november, onze eerste date hadden gehad. Wat is dat toch een mooie (trouw) locatie! ( Begrijp me goed, trouwen of samenwonen staat niet op mijn prioriteitenlijstje, haha, dat heb ik niet op mijn wensenlijstje staan. Ik vind het heerlijk om me af en toe terug te kunnen trekken, heb heel erg mijn eigen ruimte nodig! Zeg nooit “nooit”, maar nu zeg ik heel duidelijk nee.)

Het is een heerlijke plek om te wandelen, sprookjesachtige locatie, vervolgens kun je bijvoorbeeld aansluitend een drankje doen in “Restaurant de boerderij.”

In Groningen pakken we spontaan, een leuk, bijzonder kleurrijk, met knus en intiem ingerichte hoekjes, het Mexicaans restaurant “Cantina Mexicana” op de vismarkt.

Zelf ben ik erg dol op de Mexicaanse keuken, en mijn vriend kwam tijdens het toeren in de auto met hetzelfde idee: ,,We kunnen wel Mexicaans gaan eten!” Dat gebeurt ons heel erg vaak, de een zegt het terwijl de ander het dacht.

Thuis gekomen, met de buik rond gegeten. Zie ik papieren op de keukentafel liggen. (Met het idee om binnenkort misschien wel te kunnen verhuizen ben ik erg flink aan het opruimen en ontspullen. ) Op tafel liggen tekeningen van de keuken van het vorige huis. Het zijn de detail tekeningen van de keuken die ik zelf had ontworpen. Over iedere centimeter is nagedacht.

Ik kan soms best exact en technisch zijn, heb een timmermansoog en ben, denk ik, meer technisch dan de gemiddelde vrouw. Heb op de middelbare school examens gedaan in scheikunde, natuurkunde en wiskunde. En met dit soort dingen komt het tot uiting. Dat ik de keuken van mijn vorig huis zelf heb getekend, ontworpen en bedacht.

De MDF kastjes, allemaal op de millimeter uitgerekend, was precisie werk, want het moest kloppend worden gemaakt met de inhoud, onderdelen gebruikt van de Ikea, zoals de los te kopen geleide-lade systemen en ventilatieroosters voor inbouwapparatuur. Moest het allemaal passend zijn. Daar zat dus voor mij de grootste uitdaging in. De kasten zijn in ral 9010 geschilderd, de frontjes zijn door een prof. gespoten. Er zijn luikringen gebruikt als handgreepjes.

Dit zeggende, en ik denk aan een gesprek met een persoon die werkt bij een architecten bureau, hij is project leider, ik ken hem vanuit het kappersvak. Hij zei; ,,De tekenaar krijgt altijd het minste credit.”

Ik merk dat het me nog wat dwars zit, dat ik mijn ruimte destijds niet ingenomen heb, dat ik een ander met de eer heb laten strijken en dat ik me op de achtergrond heb laten zetten.

Deze tekening laat me trots voelen, en voel me blij dat me dit “gewoon” gelukt is.

Wat ik ook nog ben tegengekomen zijn tekeningen van portretten, opdrachten gemaakt op de kappersopleiding. De opdracht was bedoeld om te leren “kijken”.

Deze rugpartij heb ik altijd erg prachtig en goed gelukt gevonden. Sensueel vind ik het.

Hier was ik 16/17 jaar. Toen dit uit de “potlood” kwam.

Wanneer ik ga opruimen, ben ik tevens ook soort van reiziger die terug gaat in de tijd, herinneringen ophalend.

Heel veel materialistische (herinneringen) dingen, die ik niet wil houden, heb ik naar de kringloop gebracht, lekker, ruimte in mijn huis, creërend ook de ruimte in mijn hoofd.

Mooie quote wat ik tegen ben gekomen, die ik graag wil delen.

Your partner is supposed to be your safe place, not another BATTLE in your life!

Dan is het geen -om in wiskundige termen te blijven- “evenredige” relatie.

Ik ben niet bang om lief te hebben, maar bang om weer te voelen wat mij gebroken heeft.

Liefde overwint alles.

Liefs,

Anna