Stressmaatschappij

 “Waarom hebben we vaak een druk hoofd op vakantie?”

Is de eerste zin, dat mij aanspreekt. Het tijdschrift psychologie lag deze week in de brievenbus, (waarvan ik trouwens mijn lidmaatschap heb stopgezet.) Het is sinds lange tijd dat ik het weer eens uit de verpakking haal. Op zoek naar bruggetjes blader ik het blad vluchtig door. Wat ik wil gaan schrijven zit in grote lijnen in mijn hoofd, had alleen nog geen bijpassende titel. Dus was ik op zoek naar aanknopingspunten. En van hieruit, voel ik me geïnspireerd. Stressmaatschappij vind ik wel een allesomvattend woord. Want ja, dat is het waar ik zelf ook regelmatig de uitdaging mee aanga.

Afgelopen donderdag nog. Om 09.00 uur had ik een afspraak in Groningen, bij AFPN (forensisch psychiatrie) De nacht ervóór had ik als onrustig ervaren, paar keer per nacht zag ik mijn telefoon. De wekkerfunctie op mijn telefoon, had ik om 07.00 uur uitgedrukt om vervolgens weer als een blok in slaap te vallen.

Om 08.15 schrik ik wakker, spring onder de douche, ik ga zonder bij mezelf stil te staan, zonder te ontbijten of water te drinken, gehaast de deur uit. Om precies twee minuten te laat op mijn afspraak te komen. Voel ik me gejaagd, alles behalve dat je zegt, he he, lekker ontspannen zeg!

Aangekomen in een leeg kantoor/kamer, plof ik in de relax “praat” stoel. Vraag ik om een bekertje water, voor de focus, en krijg ik de mogelijkheid om de verdiepingsvragen, wat gepland stond te behandelen, uit te stellen. Ik dacht, ik kom hier met een doel, kom maar op! Inmiddels was ik na een tijdje “geland” en stond ik open voor gesprek.

De inleidende vraag kwam niets vermoedend best even aan , moest even bijkomen na de figuurlijke klap, maar kon me snel herstellen. We gingen het hebben over mijn, wat ik noem, tweelingziel, de reden waarom ik op dit moment hier gedwongen, wekelijks, mag zitten. Nu wordt het serieus, dacht ik.

De psychiatrisch verpleegkundige (pv-er) wilde verdieping over mijn ervaringen met mijn hoog gevoeligheid, hoe ik dat als kind had ervaren. Hem uitleggend, vertel ik hem dat ik me er nog niet zo lang bewust van ben.

We krijgen het over telepathie, wat ik heb met mijn zielsverwant.

“Ik denk dagelijks aan haar” zeg ik.

Na enige pogingen probeer ik hetgeen dat ik geleerd heb, het aan hém uit te leggen. Met telepathie gaat het om tweerichtingsverkeer, je hebt daar twee personen voor nodig. En, leg ik uit, dat alles in je omgeving energie bevat.

Planten hebben ook energie

Ook je gedachten. Je gedachten hebben energie, dat kun je dus zenden. In een gesprek zend je, en de ontvanger reageert. Het is tweerichtingsverkeer.

Zo werkt het ook met telepathie. Zenden en ontvangen.

Bijvoorbeeld: Jij denkt aan iemand waar je al een tijdje geen contact mee hebt gehad,  leg ik aan hem uit. Als reactie krijg je de volgende dag een telefoontje van degene waar je aan hebt gedacht, die zich afvraagt hoe het met je gaat. Vaak zeggen we dan:  “Hé! Dat is toevallig! Ik dacht gisteren nog aan je!”

De pv -er doet moeite om me te begrijpen en herkent, dat hij bij een gedachte aan iemand zelf de telefoon zou pakken, hij is de initiatief nemer.

Hij vraagt door.

Of ik alleen met mijn tweelingziel telepathie ervaar? Daarop is mijn antwoord nee. Heb het ook met mijn zus, met mensen met wie ik (heb ge)werk(t), met, voor mij bekende personen die mijn verhalen lezen. En ik noem de voorbeelden. “We staan allemaal in verbinding met elkaar.”

In absolute rust, ervaar ik deze gedachten van anderen.

“Is het alleen maar positief?” Vraagt hij?  “Nee, dat niet. Ook ervaar ik telepathie met personen waar ik soms moeite van ervaar, en andersom. Het is tweerichtingsverkeer.” Ik lig wel eens wakker van personen waar ik gespannen van raak, van dicht klap. Ik noem een voorbeeld. Ik weet dat het wederzijds is, want dat krijg ik later wel terug in woorden van de desbetreffende persoon.

Hij lijkt mij te begrijpen. “Dus het onderzoek wat gedaan is van het UCP, waarvan wordt beweerd dat jij aldoor maar de gene bent die alleen maar iets gedaan wil krijgen, krijgt nu een hele andere betekenis.” Ik voel verlichting deze woorden uit zijn mond te horen.. Eindelijk iemand die écht moeite doet om het te begrijpen!

“Kun je het ook stoppen?” Daar denk ik heel even over na. “Het is goed, je te beseffen dat het gedachten zijn, dat je er goed aan doet, er bewust van te zijn, en ze (deze gedachten) te laten gaan. (denkbeeldig in wolkjes laten wegdrijven.) Je bént niet je gedachten én door de natuur in te gaan, te wandelen, kun je je hoofd leeg maken. (Beseffende dat ik voor mezelf weer een reden heb gevonden om te gaan wandelen.) Dat dát van grote belang is.

Schrijven wil ook goed helpen, zeg ik. Mijn vriend kent mijn geschreven verhalen, die ik op de site heb staan, erg goed! Hij beweerd ze beter te kennen dan ikzelf. Ik schrijf ze en ben ze daarna kwijt. Je gedachten zijn door ze op te schrijven, weg, uit je hoofd, uit het systeem.

“Kan iedereen telepathie ervaren?” Vraagt hij zich af.

“Mensen zijn zich niet bewust. We leven in een stressmaatschappij, ervaren dagelijks ontzettend veel prikkels, van je telefoon, social media, de televisie, de drukte in bv. de winkelstraat, de stad. Noem het maar op. We laten ons per minuut ontzettend vaak afleiden.”

Ik denk aan iemand die nog niet zo lang geleden rijlessen heeft gevolgd. En noem het als voorbeeld:….. “Ze kreeg rijles van een man met een andere huidskleur afkomstig uit een ver land, en wat ik ervan begreep was dat hij in een bevolkingsgroep heeft geleefd in een land, midden in de natuur, in de middle of no where, afgesloten van de bewoonde wereld. Waar telefonisch contact onmogelijk was. Hij had haar gezegd, dat ze daar communiceerden met familie door middel van telepathie….”

Concluderend, hoe meer we in rust leven, de stilte opzoeken, omgeven zijn van de natuur, we minder prikkels ervaren, hoe meer we terug komen naar onszelf, van ons zelf kunnen leren en we bewust kunnen worden van ons telepathisch vermogen.

De pv-er noemt het land waar hij vandaan komt en herinnerd zich de stilte in de bergen, de prachtige wandeltocht dat hij in de bergen had gemaakt, met zijn vrienden.

Wat hij zich goed kon herinneren en hem verbaasde, was de complete stilte.

Dat is dus ook de reden dat we juist ‘s nachts ergens van wakker kunnen liggen. Als het een persoonssituatie betreft. Realiseer ik me nu.

De pv-er herinnerd zich in een eerste gesprek dat ik had met hem, de persoon die mij dit alles geleerd had, hij blikte terug op de eerste ontmoeting wat ik met de spirituele man had. Daar had ik de pv-er in een eerste kennismaking over verteld.

Deze spirituele man in kwestie, wist dingen van mij, die een ander niet van mij kon weten. Hij had het over het zien van aura’s, en zei me dat ik het niet makkelijk had gehad. Denkend mogelijk, mede ook te zien aan de lichaamshouding wat ik had, met mijn naar voren gebogen schouders, onzeker, letterlijk en figuurlijk een last dragende houding. Probeer ik me vaker bewust te zijn van mijn houding. (Ik herken het trouwens nu ook bij anderen.)

Verder merk ik op dat ik positief in het leven sta, en noem dat ik met een vlotte tred me beweeg, vol energie, vrolijk en blij.

Denkend aan een opposite, iemand specifiek, hoe diegene beweegt, zwaar voortbewegend, metaforisch gezien, zwoegend, door het diepe water. Is pessimistisch, norse blik, gefronste wenkbrauwen, negatief woord gebruik. Laat zich horen bij het minste geringste, buiten proportioneel reagerend, de sfeer voor de ander verpestend. Mijlenver voelbaar bij deze of gene. Ga ik dit type mens, het allerliefst uit de weg.

Uit iedere ervaring haal ik iets positiefs en leer ik weer iets. Weet ik dat positief in het leven staan van grote waarde is en tevens mijn grote kracht.

Rosarium, Winschoten. Wat roept deze foto in je op? Ik denk aan: “aarden”.

Regelmatig je bewust te zijn van je ademhaling, door diep in te ademen en lang uit, geef je je hersenen weer nieuwe energie, en laat je negatieve energie los. Als je dat een paar keer per dag bewust doet, raakt je systeem gerustgesteld.

Het artikel eindigt met de woorden en ik citeer:

“Probeer dan meteen om even bewust naar de geluiden te luisteren, de geuren te ruiken en de wind of zon te voelen op je huid, kortom, in het hier en nu te zijn. Dat helpt om je systeem - en daarmee je hoofd - te laten weten: alles is oké, je mag vakantie nemen.”

Wat helpt jou om tot rust te komen op vakantie?

liefs,

Anna