Schuldgevoel

Schrijvend de tijd overbruggend zit ik in de wachtkamer van forensisch psychiatrie.

Het onderwerp waarover ik schrijf komt uiteindelijk uit op het woord: schuldgevoel.

‘Schuld, is een vreemd ding, niemand wil ‘m hebben.’ Dat zijn de woorden van een klant, die ik heb gekend vanuit het kappersvak, uit Sauwerd. Er wordt vaak vanuit een eerste reactie met een vingertje gewezen. Mijn tweede werkgever, ik ken hem ook uit het kappersvak, zei meerdere keren:

Wanneer je met een vinger naar een ander wijst, dan zijn er altijd nog drie vingers die naar jezelf wijzen.

Gisteren had ik een videogesprek met iemand, hij had enthousiaste verhalen over een toekomstig gaaf concertbezoek van Greenday, waar hij veel zin in had én zijn eerste vakantie met zijn jeugdvriend naar Turkije over een paar weken.

Greenday met het liedje “Holiday” is het nummer wat vaak langskomt op mijn Spotify lijst, dan denk ik altijd even aan hem. Ontzettend blij ben ik voor hem dat hij een ticket heeft weten te bemachtigen in de GeldreDome en dat op dé beste plek, voor een groot fan, in de golden circle!

Ons gesprek krijgt een wending. Ik was al een beetje aan het afronden, plots voel ik de tranen opkomen, ik wilde voor hem zorgen en hem behoeden van mijn tranen. Was ik bang hem een schuldgevoel aan te praten, kapte ik het gesprek met dicht geknepen keel af.

Nu heb ik geleerd dat niemand je een schuld gevoel kan aanpraten wanneer je je zelf ervan hebt verlost.

Een schuldgevoel je aan laten praten, doe je uiteindelijk zelf!

Zolang jij vind dat je je schuldig maakt aan een bepaalde situatie, voel jíj het.

Bijvoorbeeld:

Ik heb een grens overschreden bij mijn vriend. Het is zijn grens. En daar voel ik mij schuldig aan. (straf, gekruisigde)

Nu kan ik 2 dingen doen 1! of ik blijf me schuldig voelen, ik kan het ook bij hem neerleggen: ‘Ja, maar,…. jij…!’

Of 2! Het aangaan. Het erkennen, voelen dat ik een foutieve keuze heb gemaakt, boos worden op mezelf, of mijzelf straffen door mezelf te verafschuwen, me een lelijk en een slecht persoon voelen, onophoudelijk, ontzettende veroordelende uitspraken mezelf aanpratend, me nog meer op mijn kop geven door onafgebroken te denken: stomme trut! je leert het ook nooit! Waarom doe je dat nou? Dat soort zelfvernietigende depressieve gedachten, je kent ze vast wel. (Dat is de hel.)

Wees bewust van je gedachten!

Zie, eigenlijk ben jij zelf je grootste pestkop!

En wanneer de storm is gaan liggen, je bent je eindelijk bewust dat jij het bent die jezelf straft. Je voert namelijk oorlog in je hoofd met je bommen en je granaten…

En je voelt oprecht berouw. (vraagt vergeving van je zonden)

Dan komt de fase van acceptatie, de opluchting, je vrij voelen van de schuld en je hebt het jezelf kunnen vergeven. (Blij, opgeruimd, verlossing)

Uit liefde voor jezelf, erkennen dat je een goed persoon bent, dat niemand perfect is en wel eens verkeerde keuzes maakt, alleen dat, maakt jou geen slecht of verkeerd persoon. Nee, dat maakt je een mens. Van het maken van fouten kun je leren.

De bijbel is een symbolisch boek, en is door mensen geschreven. Het beeld van de kruisiging, en hel, zijn jaren aan mij en ik denk aan (bijna) iedere kerkganger, verkeerd uitgelegd en geïnterpreteerd. Het wordt hier niet letterlijk bedoeld maar staat synoniem aan,…

De hel is hier, in het hier en nu, het is het voelen van je pijn waar jij je schuldig aan hebt gemaakt.

Je wordt verlost van je zonden (in termen van de bijbel blijvend) wanneer je oprechte berouw hebt gevoeld. Dan voel je je vrij, heb je je (zware) last van je schouders niet meer te dragen…. (Dragen van het kruis.) En wanneer je dood gaat, blijft je ziel leven, komt terug in een andere lichaam, neemt je ziel het geleerde en de ervaring mee, om in het leven weer verder te leren, verder te groeien. Dat is de reden dat ik herinneringen met me meedraag die ik in dit leven niet heb ervaren. Maar ook veel kwaliteiten heb en dus een veelzijdig persoon ben.

En dat is waarschijnlijk de reden dat jij je bijvoorbeeld schuldig zou kunnen voelen over een ver verleden, terwijl je je daar geen deel aan hebt gemaakt. Ik herinner me een gesprek nadat ik een concert had bijgewoond van the African mama’s ;Graceland in concert in de Molenberg te Delfzijl. Paul Simon met Graceland werd thuis grijs gedraaid. En nóg luister ik graag naar dit album. Alle reden toe om dit concert bij te hebben gewoond…

Wanneer ik in gesprek ben over het onderwerp slavernij bijvoorbeeld, dan ervaart mijn gesprekspartner een gevoel van schuld.

Waar komt dat gevoel vandaan? Denk daar ‘ns over na!

Ik voel me bij dit onderwerp niet schuldig, wel voel ik pijn, kan het ook níet zien! Denkbeeldig de zweepslagen over mijn rug, aan kettingen vast te zijn gebonden!

Het is een terugkerende thema in mijn vele, vele zielen levens, nu in dit leven heb ik ontzettend veel geleerd, ervaar ik een vrije ziel!

Conclusie niemand kan jou een schuldgevoel aan praten, wanneer je alle fases van berouw hebt doorlopen. En wanneer dat opgelost is, is er bijvoorbeeld alle ruimte voor mijn partner om zijn gevoelens te uiten. Er is vrij baan….Zonder bang te hoeven zijn mij een schuldgevoel aan te praten, want dat voel ik immers niet (meer).

Liefs,

Anna