Allersmaborg

Al slingerend over de kronkelweg met ogen op sap richting de Allersmaborg, komen de herinneringen en emoties naar boven.

Van de keren dat ik de deksel op m’n neus had gekregen. Het er naar toe willen gaan, de verwachting haar in m’n armen te kunnen sluiten. De grote wens het haar uit te leggen, me keer op keer opladen voor een lastig te voeren gesprek.  Iedere keer weer voor een dichte deur komen te staan. 

Buiten was ze niet meer zo aardig geweest, de politie op de stoep als antwoord. Mijn liefde had ik met heel mijn hart gegeven en het werd niet ontvangen er werd gereageerd van haar kant vanwege haar angst. 

Het doet me pijn hier te zijn. Tegelijkertijd voelt het goed om hier te zijn. Ik heb ook mooie herinneringen.  Ik merk, ik heb wel een deuk opgelopen. Omdat ik mij met zoveel toewijding heb gegeven.  

Kerst 2019, Allersmaborg. Mijn project: “kerstversiering + mijn 40 jarige feestversiering”, incl een optreden van een live band, had erg veel zin in dansjes en drankjes op de borg dat, helaas, een paar dagen voor de datum door opstandigheden werd geannuleerd.

Mijn gevoel aan haar heb ik geuit met o.a. lieve kaartjes, cadeautjes, doordenkertjes, berichtjes en liefdesliedjes. 

Ik merk dat ik op relationeel vlak voorzichtig ben, gereserveerder ben geworden. Ik me niet meer vol durf te geven.  Bang dat het niet gewaardeerd word en iedere keer probeer ik tegen mezelf te zeggen, luister naar je hart! Volg je gevoel!


Mezelf vaak voorgenomen dat ik het nooit weer zou doen.  Omdat de liefde voor haar zo groot was, ik toch iedere keer weer, de grens opzocht. Iets in mij, was zo ontzettend sterk dat ik zoveel liefde wilde geven, niet meer wilde voelen dat ze het ook niet kon waarderen en niet wilde.

Omdat ik haar ook nooit meer had gezien of gesproken.

Je hebt het van iemand nodig, het te horen zeggen. Face to face. Dat is van grote belang.



De liefde (in de periode tijdens onze vriendschap) van haar was ook heel erg fijn maar ook heel bijzonder en heel erg belangrijk voor mij en voor haar ook, dat wilde ik niet meer kwijt raken.  Maar dat was het voor mij, waarschijnlijk weer wat minder belangrijk voor haar.


Maar ik denk, dat het heel anders had kunnen lopen als ze het mij ooit had kunnen vertellen dat ze het zo moeilijk vond om met mij te praten. 


Wat ik ook kan zeggen is dat het allemaal wel waard was, want ik heb heel veel van deze periode geleerd. Op eigen benen staan bijvoorbeeld, ben onafhankelijk geworden, weten hoe het is, om er helemaal alleen voor te staan.

Het is zelfs zo, dat ik kan zeggen dat ik in mijn moeilijkste tijd, er helemaal alleen voor stond, dat het me nu niets meer uitmaakt, wie met me mee loopt, wie er blijft en wie niet. Ik heb op de harde manier geleerd, alleen te staan.

Ik heb me ontzettend eenzaam gevoeld. Het was een eenzame strijd.

Vrienden en familie, psychiater, psycholoog en de advocaat, van alle kanten is er ontzettend veel druk op mij uitgeoefend! Alleen mijn vriend was deze periode een lichtpuntje.

Ik heb me niet uit het veld laten slaan. Ben blij dat ik bij mijn standpunt ben gebleven.

Vanwege het vertellen van de waarheid, ben ik veroordeeld. Hoe bizar!

Juni 2019, mijn Project :“Bruiloft-aankleding” op de Allersmaborg, gerealiseerd samen met hulptroepen. De geschreven teksten hier te zien, zijn o.a. een creativiteit van mijn lieve dochter, toen 15 jaar.

Tuurlijk vind ik het wel jammer want het was een hele mooie tijd met haar samen en met haar man.  Nog steeds koester ik warme gevoelens voor haar en ze heeft me echt heel erg goed geholpen met de dingen die ik heb geleerd van haar. Dat ik echt heel erg trots ben dat ik haar heb leren kennen.

De rest is goed gegaan ik ben echt heel tevreden met mijn  nieuwe “thuis” mijn “nieuwe” ik, maar het was echt super gezellig met haar dus dat was wel heel leuk geweest om haar weer te ontmoeten. 

Allersmaborg is weer een terrein waar ik me “mag” vertonen, ben de strijd aangegaan, de angst gevoeld. En er gelijk een nieuwe herinnering aan kunnen koppelen door samen met mijn vriend rond het borgterrein te wandelen. Ik voel me gesteund en dankbaar.

Ik hoop echt voor haar dat het goed met haar gaat, want ze heeft een heel mooi plekje in mijn hart gekregen.💕

liefs,

Anna

Vorige
Vorige

Schuldgevoel

Volgende
Volgende

Er gebeurt altijd wel wat!