Er gebeurt altijd wel wat!

‘Jouw leven is alles behalve saai, Er gebeurt altijd wel wat!’ !

Zegt een lieve vrouw, waar ik vriendschappelijk mee om ga, met regelmaat zoek ik haar op. We voeren vaak waardevolle, mooie, gesprekken over het leven.

Afgelopen week, heb ik “ja“ gezegd, voor het maken van een logo voor mijn website. Ontzettend leuk om ook te vertellen, dat ik een aparte instagram-pagina voor mijn verhalen wil opzetten. Het lijkt me leuk om het in dezelfde kleuren als de website, in een speciale huisstijl te laten ontwikkelen.

Nieuw: is dat er op dit moment symbolen ontwikkeld worden met o.a. een, hopelijk, mooi symbool voor mijn “erotische” verhalen.Special voor instagram stories.

Deze week heb ik een avond achter de computer gezeten en een ingesproken verhaal op youtube gezet, ook is er gelijk een podcast van gemaakt. Voor diegene die het alleen willen beluisteren, kan dat ook!

Met behulp van een programma heb ik er geluiden aan toe kunnen voegen, om het voor de luisteraar nog meer beleving te geven, om zijn/haar fantasie te prikkelen.

Denkende aan: het geluid van het ruisen van de zee met meeuwen op de achtergrond. of het geluid van voetstappen van een voorbijganger en een stalen deur dat dicht slaat.

Met ontzettend veel plezier heb ik dat op een avond ontdekt en toegepast.

Deze week heb ik een aantal vragen beantwoord bij forensische psychiatrie.

Dat was de tweede officiële bijeenkomst ná de uitspraak van de rechter, en ook van deze week. Zo is het wel heel erg snel september😉 “Doe het vooral rustig aan.” Zeg ik glimlachend tegen de SPV-er (Tot september heb ik dit als straf opgelegd gekregen.)

Het eerste gesprek was van somatische aard. Gewicht, lengte en mijn bloeddruk is gemeten. Met daarbij, opvallend, een erg lage hartslag. Waar ik niet heel erg van opkijk, normaal is ie laag, rond de 55, meestal in absolute rust. Wanneer ik licht in beweging ben, bijvoorbeeld in gesprek ben, is mijn hartslag zo’n 60 slagen per minuut.

Nu had ik een hartslag van 44 slagen p/m.!!! Mijn vriend grapt gekscherend, nadat ik het hem vertelde: ‘Dat komt door de vele, langdurige seks van de afgelopen keer wat wij gehad hebben. Daar word je zo ontspannen van.’ 😂

Tijdens het tweede gesprek, werd ik geïnterviewd;

Vragen als :

“Heb je of vind jij dat je psychiatrische behandeling nodig hebt, of heb je medicijnen nodig?”

“Wat is jouw levensfilosofie?’

“Heb jij een missie?”

De ondervrager tegenover mij zittend in een kuipstoeltje, is erg vriendelijk, meelevend, geduldig en ook nog goedlachs. Ik voel me op mijn gemak en beantwoord alle vragen naar eerlijkheid. We komen op het onderwerp; religie. Sprekende over spiritualiteit, dat ik weet dat er meer is tussen hemel en aarde en of ik me praktiseer tot een religie?

“Niet echt tot een God of persoon... Maar als je het zou kunnen vertalen dat het heelal, universum een hoger, “grote God”. of hoe je het ook wil noemen,… Ja dan ben ik, probeer ik, dagelijks, dankbaar te zijn. Voor de mooie dingen, de natuur, de interessante mensen die ik mag ontmoeten de mooie gesprekken die ik, bijvoorbeeld onverwachts, met gasten maak of waar dan ook. Ik voel me dankbaar voor mijn gezondheid, en dat ik iedere dag weer blij ben, met wéér een nieuwe dag.”

“Wat betreft mijn missie, dat ik, als ervaringsdeskundige, als geen ander weet hoe het is om seksueel misbruikt te zijn. Hoe beschadigend het is, om emotioneel misbruikt te worden. De pijnlijke onverwachte naweeën ervan. De littekens die ik eraan heb overgehouden. En op een onverwacht moment, door een trigger, zomaar, zonder aankondiging het je openrijt, het manipulatief gedrag van personen met narcistische persoonlijkheid in mijn verleden én heden.

Het gedrag wordt niet door iedereen herkent als zijnde beschadigde narcistisch gedrag en daardoor hebben mensen niet in de gaten dat ze gepest worden. En ik heb mensen wat te vertellen.”

Leg ik aan de psychiatrische verpleegkundige uitgebreid uit.

Hij pent driftig mee, en knikt, ik denk, genoegzaam.

‘Volgende week gaan we verder.’ Besluit hij, het is emotioneel zwaar om al deze vragen te beantwoorden, nadenken, juiste woorden zoeken…

Morgen ga ik naar de Allersmaborg, Ezinge, mijn voorwaardelijke straf zit er op.

Het “verboden” terrein “mag” ik weer bezoeken, graag wil ik het hoofdstuk afsluiten maar ook herinneringen ophalen, de pijn opzoeken, om daarna de emoties te doorvoelen en loslaten.

Zou graag dat stukje nog verder willen verwerken. Afsluiten.

En zo gebeurt er altijd wel wat, het is nooit saai!

Mijn eerste on-line erotisch verhaal: “ Strandlust” is een feit en vanaf deze week te beluisteren.

Liefs

Anna