Schiermonnikoog

Af en toe heb ik het verlangen om een dagje naar Schiermonnikoog te gaan. Wanneer ik dat spontaan en vrij plots kan beslissen is het moment wanneer ik intens naar rust en ruimte snak. Dat is ook het moment dat ik mezelf een beetje voorbij loop, dat blijft een valkuil, heb het inmiddels wel geleerd het op tijd te herkennen. In oplossingen denkend, een dagje Schier, doet wonderen. Een eiland heeft iets magisch, zodra ik de boot afstap, ik zie en ruik de zee, alles achter me latend doe ik enorm veel nieuwe energie op, op een eiland als Schiermonnikoog.

Het is feitelijk de afwisseling van de natuur, de zee, het strand, het bos wat mij helpt te onthaasten.

Met in mijn achterhoofd de mogelijkheid van een contract beëindiging in september, (bijna een jaar hebbende gewerkt bij Paviljoen Overdiep), begon ik na te denken, wat te doen wanneer het in september wel stopt? Ervoer ik hierover onterecht onrust. Heb afgelopen week de bevestiging gekregen weer een jaarcontract aangeboden te krijgen.

Maar goed, de bevestiging had ik voor 14 dagen terug nog niet, en zodoende was ik om me heen aan het kijken. Zo ook op Schiermonnikoog.

De boot naar Schiermonnikoog

Mijn vaste Schiermonnikoog ritueel is van de boot af, de bus in, me laten rijden naar het einde van de Badweg. Om vervolgens bij Norderstraun een Muntthee met een overheerlijke brownie te nuttigen. Aan de subtiele verandering van de aankleding en inrichting kreeg ik al het vermoeden dat er een andere eigenaar op zou kunnen zitten.

Geen brownie, wel een heerlijke alternatief, een lemon taartje op een slofbodem van de plaatselijke bakkerij Donders . Leuk om te zien, ook op de nieuwe kaart dat er moeite wordt gedaan om lokale ondernemers te betrekken bij het bedrijf, samen sta je sterk(er)!

Op het eiland is er een schreeuw naar horeca personeel, volgens een medewerker van Beachclub Noderstraun die uit Winsum komt.

Na enige tijd wachten op de eigenaar, heb ik mijn naam en telefoonnummer achter gelaten. Ongeduldig wilde ik maar één ding en dat was wandelen, de zee ruiken, de golven riepen mij. 45 minuten over het strand jutterend langs de kust loop ik naar Paviljoen de Marlijn.

Voor mijn favoriete geitenkaas salade! Geitenkaas op een bedje van sla, suikerbrood, met verse vijgen, dadels, druiven, cherry tomaatjes, noten en rozijnen.

Het suikerbrood en geitenkaas lekker warm uit de oven waardoor het suiker van het suikerbrood gaat karameliseren, dat word dan heerlijk chewy. Ik hou er zo van! De gedachte eraan doet me al watertanden. Fantastisch om smakelijk en beeldende woorden te gebruiken. Ik zou hem zo kunnen verkopen, bijwijze als lunchspecial! haha.

Salade geitenkaas, op geroosterde suikerbrood

Aanbeland bij de Marlijn werd ik dmv een tekst op een bord geïnformeerd, ik werd vriendelijk verzocht te wachten op een medewerker, om een tafeltje toegewezen te krijgen. Met drie eerder gearriveerden voor mij, ben ik na korte tijd wachten al snel aan de beurt. Aan een tafeltje binnen kan ik plaats nemen.

Ik word opgemerkt door de leuke, vaste medewerker bediening. Hij werkt er al 25 jaar. Hij lacht vriendelijk, heeft pretoogjes en legt kort even een hand op mijn schouder, als blijk van herkenning. Naast het tafeltje stond ik te hannesen met mijn rugtas, vraagt ie of ik al wat drinken wil bestellen, in deze gigantische drukte en chaos , weet hij me een warm welkom te laten voelen door deze “kleine” handelingen.

Een van de keren dat ik hier was had ik samen met twee vriendinnen een leuk momentje, ik herinner me zijn naam, en had hem destijds gevraagd of hij een foto van ons drieën wilde maken. Bij het terug kijken van de foto’s, zag ik dat hij een selfie had gemaakt! Het werd een hilarisch momentje en dat ik goed onthouden had.

Bij de kassa, kreeg ik een kans om kort, hem wat te vragen. Of ze medewerkers in de bediening konden gebruiken, tegenwoordig werk ik in de bediening, zei ik hem.

Kort samengevat, ik moest zéker een mailtje sturen. Deze woorden drie keer herhaaldelijk gehoord krijgen werden de woorden van mijn nieuwe droom…

De volgende dag had ik een mail gestuurd met mijn CV, met mijn geschreven verhaal over waarom ik werken in de horeca zo leuk vind met een eigen gemaakt filmpje, wat lijkt op een promotiefilmpje, wat ik in het verleden gecreëerd had van Paviljoen Overdiep waar ik nu werk.

Voor 10.00 uur op maandagochtend zag ik dat ik twee oproepen gemist had,… Een vriendelijke stem aan de andere kant van de lijn zei me dat hij heel erg enthousiast werd van mijn CV en wilde graag met me in gesprek en het bedrijf aan mij laten zien.

Kort samengevat, ik zat twee dagen later weer op de boot richting Schiermonnikoog. Mezelf voorbereidend op een gesprek, wat vermoedelijk erg leuk zou kunnen worden…

Liefs,

Anna