Wandelen bij Ekenstein

Onderweg naar mijn werk, kom ik in de auto erachter dat ik een uur te vroeg van huis ben gegaan. Ik had dus nog een uur over. Bij het plaatsje Garrelsweer sla ik van de weg af en ik besluit te gaan wandelen in het bos bij landgoed Ekenstein.

Wat een fijne plek! Wat een rust! Het is er peacefull. Het geluid van verschillende vogeltjes klinkt erg fijn in de oren en ik zie het frisse lente groen uitbotten. Af en toe schijnen de zonnestralen door de kale takken.

Ik haal diep adem en laat los! Ik voel me hier fijn!

Al vroeg op deze dag kom ik een groepje sportieve dames tegen die op het pad wachten tot ik gepasseerd ben. Aan weerszijden van het smalle pad staan ze in afwachting van een, ik vermoed een opdracht, een oefening. Ik zeg lachend: ‘Vormen jullie een haag’? En ik loop dwars door de groep. Ik hoor ze wat gniffelen en terwijl ik al zeker wel 15 mtr. verderop loop, hoor ik dat het gesprek over een erehaag gaat.

Het is hier erg rustgevend en ik voel me ontspannen. Het frisse groen bot al goed uit hier en daar, en ik betrap mezelf erop dat ik de laatste tijd erg veel in mijn hoofd heb gezeten. De verandering van de natuur is mij compleet ontgaan door de vele zorgen van de afgelopen tijd.

Er komt een Jack Russel enthousiast en blij op me afgelopen. Hij loopt los.

Ik laat hem snuffelen aan mijn hand en hij laat zich aaien. Ik zeg ‘m hoe lief het beestje is en ik merk dat ik vrienden heb gemaakt. De dame die bij het hondje hoort stopt met de wandelwagen en we maken kort een praatje. Een hondje werkt erg goed voor sociale contacten.

Aan het einde van de wandeling loop ik dichterbij het hotel/restaurant en wordt mijn aandacht naar de boomtoppen geleid. Het is een drukte in de lucht. De vogels zijn druk met het bouwen van hun huis.

Er woont een gigantische grote kolonie roeken in het bos.

Bekijk het filmpje en vooral luister naar alle geluiden van de vogels.

Ze geven een monotone geluid af dat een meditatieve werking heeft.

Boven het harde geluid uit, hoor ik een ander geluid wat mij gelijk opvalt. Zonder de vogel te hebben gezien weet ik van welke soort het komt.

Ik herken het geluid onmiddellijk! Het doet me denken aan de borg. Bij de Allersmaborg, net voorbij de ophaalbrug, zat een grote reigernest in een hoge oude kastanjeboom. Tijdens het versieren van de bruiloft in juni 2019 viel er vlak voor mijn gezicht, een ei, hard uit het nest!

De reigers vlogen af en aan en hebben een specifiek geluid. Ik was destijds erg geschrokken en super blij, herinner ik me nog, dat dat ei niet óp mijn hoofd te pletter viel. Daar werd smakelijk om gelachen.

Dat is dus wat er gebeurd tijdens een meditatie, in rust en ontspanning dan komen er gedachten naar boven.

Wéér denk ik aan de borg en de vriendschap die ik nog steeds mis…

Liefs,

Anna