Volendam
Onderweg naar Oosthuizen op een zondagmorgen rijd ik, met mijn auto, naar een afspraak. Oosthuizen ligt in de provincie Noord-Holland op ongeveer 15 min. rijden van Volendam vandaan.
De avond daarvoor had ik, in een opwelling gereageerd op een advertentie van Marktplaats, op een stepperbike.
Nieuwe voornemens: beter voor mezelf en lichaam zorgen daar hoort ook meer bewegen bij. Ik wandel en probeer af en toe te hardlopen maar de frequentie is niet dagelijks en daar wilde ik vanaf vandaag verandering in brengen.
Na 180 kilometer te hebben gereden rijd ik om 10.30 uur Oosthuizen binnen. Na mijn proefrondje op de stepperbike, compleet buiten adem, -man! wat is dat zwaar!- weer bij de verkopers terug te komen, besluit ik de stepperbike in de auto mee te nemen. De stepperbike past er helemaal in. Yes!
Ik kijk naar de lucht en deel mijn zorgen dat ik mijn stranddag nog niet zie gebeuren.
,,Het wordt nog een hele mooie dag.’’ Verzekerde de man mij.
Eerst had ik besloten door te rijden naar Volendam.
Volendam! Wat is dit toch een bijzonder fenomeen, traditionele klederdracht, houten huizen, gerookte paling, boten en klompen. Nergens in Nederland komen zoveel oer-Hollandse tradities samen als in Volendam. Overladen bussen met buitenlanders en toeristen die massaal een rondleiding krijgen in Volendam. Ik had me er al eens eerder over verbaasd. Volendam is een populaire toeristenbestemming, de vishandel, de haven. Leuk om te weten is, dat er een paar grote, gratis parkeerplaatsen zijn.
Wandelend langs de dijk, zie ik leuke eettentjes, het is veelal horeca! Verkoop van ijs, vis, wafels en herhaling op herhaling op herhaling. Een kilometer lang, ergens gezellig.
Bewegingloos ligt een kat opvallend, ter midden van de drukke straat, voor een winkelpand. Er ontstaat een leuke gesprek met een Engelsman hij zegt tegen mij; ,, He had a good life!” Doelend op de slapende kat en zijn dikke buik. Ik dacht, dat hij dacht, dat ie dood was.
Ik zeg hem dat hij in een meditatieve staat is. Hij lijkt heel erg ver weg te zijn. Ik had zelf nl. een paar keer gekeken of ie dood was. De Engelsman laat me de foto zien die hij zojuist van de kat genomen had.
,,Different angle.’’ Zegt hij.
Vervolgens; ,,Oh, he knows we’re here!’’
Ik bedenk me niet en ga in dezelfde houding, bijna liggend op straat, ook een foto van de dood lijkende kat nemen. 😄
,,Thank you, for inspiring me.’’ Zeg ik tegen hem.
,,I like to inspiring people.’’
Ik zeg met een lach; ,,Me too!’’
Ik zeg hem gedag; ,,Nice talking to you!’’
Met gelukzalig gevoel loop ik weer verder en zoek ik de rust. Ik ben hier alleen, maar toch ook weer niet.
Na het bezoekje aan Volendam, ben ik doorgereden naar Callantsoog, daar was ondertussen de zon doorgebroken. Lekker strandweer, blauwe lucht, met een warm briesje.
Met “Down Under” van Man at work uit de luidsprekers rijd ik het bruisend dorpje binnen.
Hier heb ik, door de jaren heen, een plekje gevonden in het centrum waar gratis geparkeerd kan worden.
Callantsoog heeft misschien wel het mooiste zandstrand van Nederland.
Callantsoog is met name bekend om de brede zandstranden, frisse zeelucht en de prachtige omliggende natuur. Het charmante dorpsplein van Callantsoog is levendig en heeft verschillende winkels, restaurants en ook strandpaviljoens. Er heerst een bruisende sfeer die je het hele jaar door voelt.
Op het strand valt het me op dat de meiden tegenwoordig, niet (ik zie er geen één…)topless liggen te bakken.
Me lekker in mijn vel voelend lig ik topless op het strand op een grote handdoek. Hoor ik om me heen een paar keer, jongelui en kinderen, een waarnemende opmerking plaatsen aan hun strandbuur. Ik hoor geen oordeel, meer een feit: Dat er een vrouw topless ligt. (Ikke dus, ;-))
Vraag me werkelijk af wat is er in al die tijd gebeurd? 24 jaar geleden lag er voor mijn gevoel, bijna de helft van de strandgangers topless te zonnen! Ik trek me er niet zo veel van aan en ik lig graag topless te zonnen.
En, ja, ook in mijn eentje.😃
Volendam lijkt alweer ver achter mij.
Wat was dit genieten!
Liefs,
Anna