Aandacht maakt het grote verschil

Sinds de scheiding was Kroatië voor mij de eerste langere reis; 8 dagen weer fijn een vakantie naar het buitenland. Aandacht maakt het verschil ook voor elkaar wanneer je samen met vakantie gaat.

Het was ook voor het eerst weer sinds jaren dat ik langer dan 2 nachten op vakantie ging sámen met iemand, en daar zag ik wel een klein beetje tegenop. Wanneer je gewend bent om in je eentje te wonen, in je eentje een week met vakantie te gaan naar bijvoorbeeld Ameland of Schiermonnikoog, heb ik eerlijk gezegd wel even mijn twijfels geuit. Kan ik nog wel samen op vakantie? Kan ik dan wel mijn eigen ding blijven doen? Ga ik me dan niet de hele tijd aanpassen? Dat soort vragen kwamen er in me op. Ik werd er even iets onrustig van.

Mijn vriend verzekerde me ervan dat hij mij niet in de weg ging lopen en het belangrijk vond om ook voor zich zelf “me time” in te lassen. Dat gehoord hebbende gaf het me vertrouwen.

We kennen elkaar in november 2 jaar en deden de  vakanties los van elkaar. Omdat het zo uitkwam of door samenloop van omstandigheden, ook omdat ík het in elk geval nodig had.

Deze vakantie verliep top!

Opvallend voor mij was dat er in stressvolle situaties de boel niet escaleerde. Dat er rust in de tent bleef. Dat er omdat we in het donker reden door de bergen met een kapotte auto, we onzeker werden, de constante vraag; zouden we in the middle of nowhere stranden aan de rand van een ravijn? 2 uur hadden we gereden met een witte wolk uit de uitlaat, met af en toe krachtverlies. Met als doel het appartement halen wat we geboekt hadden. Er viel geen onvertogen woord naar elkaar! Niets! Er was rust, er bleef ook rust. Ondanks de voelbare onderliggende spanning. Het kan dus wel! De aandacht ging uit naar het positieve, je kunt immers de situatie niet veranderen, het was geen reden om je op te blazen. 

Zo ook de weg naar huis, we hadden een lange reis voor de boeg. Met de huurauto; een nieuwe BMW 1serie met Nederlands kenteken nog maar iets van 3000 km op de teller die we in Farmsum in konden leveren. Hadden we het leuk, bleef de sfeer gezellig.

Vóór de karawankentunnel in Slovenië stonden we plotseling stil. Volgens de berichtgeving kon het wel 60-90 min. duren. De reis wisten we na 1.5 uur te hervatten, kwamen we van de ene file in de andere terecht, dat door wegwerkzaamheden.

Puntje bij paaltje, we hadden 250 km achter de rug en er ongeveer 4,5 uur over gedaan. Hierdoor zou de sfeer invloed kunnen hebben, we hadden gehoopt deze dag een flink aantal kilometers weg te rijden, alleen liep het niet zoals we gedacht hadden. Uiteindelijk, even na München zijn we de weg af gereden. Het was inmiddels 18.30 uur, van de 1407 km hadden we nog 804 km te gaan.

Reizen met regen en daardoor minder zicht maakt vermoeiend en dan moet je op het moment van “tot hier en niet verder” ook nog een slaapplek regelen. Het werd vroeg donker, de zon gaat onder om 19.10 uur, dat gaat hard. Dat is anders dan hartje zomer.

Je herkent de situatie vast. Misschien ben je dan moe, snibbig naar elkaar. Ook hier was opvallend; de rust en de sfeer, die super goed bleef. 

Waarom noem ik het steeds zo expliciet? Omdat ik totaal anders gewend was, het tegenovergestelde zeg maar. Door deze ervaringen in het verleden meegemaakt te hebben, was ik nog steeds op een bepaalde manier geprogrammeerd. Vaak heb ik tijdens de reis gedacht; je zal er maar een caravan achter hebben...

Mijn vriend is en blijft rustig in stressvolle situaties en ik kennelijk ook.

Vlakbij München was er op Booking.com redelijk veel keus, alleen, een enkele overnachting met ontbijt kwamen de kosten voor 2 personen boven de €230,- uit!! Dat lag niet echt binnen  het budget waar wij aan zaten te denken.

Doorrijden was ook geen optie, we wilden lekker douchen, eten en uitrusten en niet verder rijden dan nodig, belangrijk was; onnodig risico’s vermijden. Terwijl, wanneer ik “de stal” ruik, het allerliefst doorkachel. Maar dat was natuurlijk risicovol. Uiteindelijk, mijn vriend belt een hotel, en met zijn vloeiend Duits en zijn vlotte babbel, krijgen we een kamer in een hotel toegewezen. We krijgen in de gaten waarom de prijzen omhoog geschoten waren op het moment; Oktoberfest. München was daar de reden van volgens de eigenaar. Binnen 100 meter waren we op de plaats van bestemming.

Súper leuk aangekleed hotel, nog leuker, de twee jongens, tevens partners, hotel eigenaren.

Aandacht, aandacht, aandacht.

Aandacht en de tijd nemen voor ons als gast; luisteren naar ons verhaal, een lolletje, meelopen naar onze parkeerplaats met de paraplu met het aanbod om in de plenzende regen, mee te helpen onze spullen uit de auto te sjouwen.

Aandacht vond je terug in de huisstijl en in de tuin. Aandacht voor de aankleding, de sfeer, er werd gebruik gemaakt van warme decoratieve houten elementen.

Aandacht werd verder doorgevoerd; Met ons meelopen om persoonlijk de hotelkamer voor ons te openen, we hadden keuze, deze of een kamer met een enorme schuine wand. Heel fijn om te horen dat we een keuze hadden. We waren blij met deze grote, nette, nieuw ogende kamer, een gekoeld flesje water als welkom, wat hij persoonlijk kwam brengen. Vragen hoe laat we aan de ontbijt tafel hadden willen zitten. Dat soort aandacht,… Daar houd ik van. Het zijn de kleine dingen die het doen. Wel te verstaan, wanneer er connectie is, en leuk contact, uiteraard. Anders hoeft het van mij helemaal niet, het is een gevoel… 

Aandacht zagen we terug aan de prachtige presentatie van de ontbijtcorner en het ruime assortiment aan heerlijke broodjes ed. Onderwijl we het aanbod en het vele lekkers aan het bewonderen waren, werd er een kannetje verse koffie voor mijn vriend en voor mij een glas heet water voor de thee, op ons tafeltje gezet. Kleine dingen maken echt het verschil. Leuk, met zorg ingedekte tafels, weer opvallend de aandacht ervoor. Met trots werden we gewezen op een klein verhoogd glazen plateautje met daarop de huisgemaakte cake.

Van de ene verwondering in de ander vallend, maakte ik foto’s en vertelde ik ze, (in het Engels), dat ik me super geïnspireerd voelde, ik wil nog steeds graag een eigen restaurant starten met B&B.

Ze zaten er al 15 jaar  en hadden 2 gebouwen, hij wilde me waarschuwen, en het als het aan hem lag, niet weer overdoen. Zonder naam is het heel moeilijk wat op te bouwen. punt twee; De commissie wat een Booking.com vraagt schijnt niet gering te zijn. Daardoor stijgen de prijzen, en blijven gasten eerder weg. Én hij noemde; daar kwam het op neer, de gast wordt steeds brutaler. Hij dacht aan de gasten die de eigenaren onder druk zetten met de tekst:

“Als je nu niet wat voor ons regelt dan zorg ik voor een slechte recensie.”

Verbaasd over dat gedrag van de mens, kan ik me het niet voorstellen, want zo zit ik niet in elkaar.

Ik herkende het gedrag als manipulatie. Dat gedrag kan alleen van een narcist komen denk ik dan gelijk. Vreselijk naar gedrag. 

Mijn vriend heb ik bedankt voor het rustig blijven in stressvolle situaties, voor de veilige reis en de fijne vakantie wat we samen hadden beleefd. Ik voel me daar dankbaar voor. En ben van mening dat je dankbaarheid mag tonen aan elkaar en aan het leven. Positieve aandacht maakt het grote verschil. Alles wat je aandacht geeft groeit. Ook positieve aandacht!

Liefs

Anna