Onbaatzuchtig

De betekenis van het woord onbaatzuchtig had ik opgezocht. Het was naar aanleiding van een gesprek in een lunchroom afgelopen dinsdagmiddag in Appingedam. Het was een prettig inspirerend gesprek tussen gelijkgestemden.

HSP-ers onder elkaar met de openheid en verbinding, in veiligheid ieder onderwerp aan te kunnen snijden. Zonder bang te hoeven zijn om veroordeeld te worden, gewoon 110% jezelf zijn.

Dat je er energie van krijgt omdat je elkaar inspireren kunt. Dat alles wat je geeft, je ook net zoveel terugkrijgt en visa versa.

Wanneer je elkaar inspireert, en energie krijgt dat is wanneer je weet dat je je omringd hebt met de juiste personen.

Dat je jezelf herkend in de ander! Dat je wanneer je je gewaardeerd voelt in een veilig omgeving, wanneer je je ontspannen voelt, je wel voor 120% kunt presteren en als iets uit balans voelt en er is gespannenheid, gaat het gelijk op mijn darmen  zitten en presteer ik misschien wel voor 80%! Dat is wat positieve energie, positieve omgeving, veiligheid, waardering met je doet!

‘‘Onbaatzuchtige liefde is je vermogen om respect, vriendelijkheid en mededogen te tonen aan iedereen en niets terug te verwachten . Iemand die onbaatzuchtig liefheeft, is bereid offers te brengen voor anderen en helpt zelfs de mensen die hij/zij niet per se aardig vindt.’’ 

In de liefde belangeloos een brug voor iemand willen zijn zodat de andere veilige stap naar de overkant kan maken.

Zielsverbinding is verbinding voelen op zielniveau. Je herkent elkaar van een afstand, onmiddelijk. Je hebt geen woorden nodig. Je praat door middel van oogcontact. Lichaamstaal.

Het kost geen enkele moeite, het contact verloopt ongecompliceerd. Vanaf dag één weet je dit zit goed, een bepaalde chemie, in je ziel herkenning en een intense sensatie waarneembaar in je lijf. Dat twee zielen elkaar hebben gevonden en samensmelten. Dit is wat ik heb gevoeld en nog steeds voel bij J. mijn tweelingziel. Ik mis haar. 

Tegenover mij in de lunchroom, zit een lief gewaardeerd stel en ik kijk naar mijn tafelgenoten, die al meer dan 25 jaar samen zijn en het nog steeds superfijn met elkaar hebben. Ze omschrijft het gevoel wat ze bij haar eerste ontmoeting bij haar partner voelde. Hetgeen wat ik zojuist als zielsniveau omschreef. Ik herken het maar al te goed, en mag van geluk spreken mijn tweeling ziel te hebben ontmoet. Liefde is: thuiskomen bij elkaar.

(Until we meet again.)

In het gesprek komt naar voren dat je in een relatie elkaar de ruimte mag geven.

We hebben allemaal onze wegen/route die we af te leggen hebben. Binnen onze ontwikkeling. En soms moeten we door een smal poortje met de wachter die ons toegang geeft tot een berg. Je kunt alleen maar bergopwaarts. Je weet niet wat er achter die berg schuilt maar achteraf zeggen we allemaal; Het viel best wel mee. Heb ik me hier zo druk over gemaakt? Terwijl de ander een andere poortje is tegengekomen met zijn eigen berg dat diegene mag beklimmen, dat je af en toe vanaf een afstandje even naar elkaar zwaait, zo van ik ben d’r nog.

Hoe mooi is dat?

Dat is, vanuit liefde, onbaatzuchtig, elkaar de ruimte geven.

Vanuit het Engels  vertaald : selffless

Liefs Anna