Vertrouwen op mijn intuïtie
Sinds ik geleerd heb dat we signalen krijgen vanuit het universum, kan en durf ik vaker te vertrouwen op mijn intuïtie en weet ik, dat toeval niet bestaat.
Het is vandaag de 11e van de maand april, mijn vriend en ik zijn vijf maanden verder.
Op 11-11 vorig jaar, hebben mijn huidige vriend en ik telefoonnummers uitgewisseld. Een dag later kregen we op 12-11 wat app contact in de ochtend. Omdat ik strijd voerde met mezelf, en het lastig vond om te vertrouwen op een manlijk persoon, die ik ken van mijn werk, drie keer gesproken had in het restaurant. Heb ik precies op het tijdstip 11:11 uur, mijn oog viel erop, (ik werd me bewust van het getal) een app ontvangen met een bepaalde tekst. Waardoor ik een beslissing heb kunnen nemen, om op mijn intuïtie te vertrouwen en het als een signaal uit het universum te zien. En heb ik, aan de hand daarvan, hem uitgenodigd voor een wandeling.
Steeds vaker vertrouw ik op 1111
Speciaal wanneer ik bijvoorbeeld in de auto naar Appingedam rijd en ik door een lastige periode ga, terwijl ik aan het tobben ben, wakker word uit mijn gedachten en mijn blik “getrokken” word naar de vier cijfers 11:11 uur op mijn dashboard.
Dat terwijl ik de hele autorit niet bewust was van de tijd, ik in gedachten verzonken was, of naar muziek aan het luisteren was.
Ik laat me vaker lijden door deze signalen, ben er op gaan letten en ik weet, we zijn niet alleen.
1111 zien, op een bepaald moment is een teken, een bevestiging van dat moment, of een gerststelling.
Afhankelijk van je vraag of gedachte, probleem waar je op dat moment mee bezig bent.
Ik was me nooit bewust van signalen.
Een goede Iraanse paranormale, spirituele vriend heeft mij er keer op keer gewezen een jaar lang, bij ieder bezoekje, of contact moment via de telefoon. Nadat ik drie boeken heb gelezen van Hans Peter Roel is dit onderwerp ook aan bod gekomen en begon het bij mij in te zinken.
Het zijn spirituele boeken in romanvorm. Ze lezen erg makkelijk weg. Ik kon ze niet wegleggen. Heerlijk om jezelf te verliezen in een goed boek! Vorig jaar juni zat ik met mijn tentje voor de tweede keer een weeklang op Camping Ekenstein in Appingedam, ben ik begonnen te lezen met het eerste boek wat mij toekwam: De vierde dimensie. De camping straalt rust uit, heeft veel groen. Ik kom er graag, heerlijk een paar dagen tot rust komen. Ik zet mijn tentje neer en ik krijg direct het gevoel dat ik er he-le-maal even tussen uit ben. Dan hoef ik niet ver van huis om het vakantie gevoel te kunnen ervaren.
Kort daarna: nam ik de boeken mee naar de sauna Spabron Hesselerbrug waar ik met een vriendin met regelmaat graag kwam. (Ze had een jaar abonnement, dus gingen we, bij mooi weer, iedere zes weken, wat een feestje!) Hier ben ik mijn angst voor naakt zijn aangegaan, heb ik mijn eerste sauna ervaring gehad.
De vijfde dimensie en Het zesde zintuig had ik daar verslonden, nam ik de rust en de tijd om te lezen. (Ik ben verkocht hoor!😂 Naakt zijn is Ok!)
Ik ben erop gaan letten, ter controle voor mezelf schrijf ik het ook op.
Wanneer wordt je blik er toe getrokken?
Waar was je op dat moment? Met welke gedachten of vraagstuk?
Wat was je op dat moment aan het doen?
En ook met wie, waar, wat, hoe…
Mijn ontmoeting met mijn vriend 5 maanden geleden op 11-11 was niet toevallig.
Toeval bestaat niet
En dat ik in eerste instantie in de stress schoot, heb ik van hem een hele fijne reactie gekregen op de app. Wat mij opviel is dat ik dat berichtje op 11:11 opende.
Doordat me dat opgevallen was, heb ik afhankelijk van de inhoud van dat bericht de keuze gemaakt om deze man te vertrouwen.
Mijn vriend zegt met regelmaat, wat overkomt ons nou allemaal eigenlijk, vooral nadat we een heerlijke, heftige en stevige vrijpartij achter de rug hebben: ‘Als ik nou niet naar “de Daame” was gegaan in november 2023, had ik jou niet ontmoet,… En ik was je een paar keer wezen opzoeken, telkens was je niet aan het werk.’ (Hij had geen “loop” naar “de Daame”, het bleek een éénmalige ontmoeting in november 2022.)
Op een dag afgelopen november 2023, was hij weer bij de Daame wezen kijken en nadat hij wéér mij had moeten missen, had hij besloten om een tosti te eten bij het Paviljoen. En daar ontmoetten we elkaar, na een jaar weer,…
Toeval? Ik denk het niet.
Iemand vertrouwen is een keuze!
Nu vijf maanden verder, komen we regelmatig bij elkaar, en wanneer we samen zijn, vliegen de uren voorbij. We hebben het goed samen. We kunnen beide helemaal onszelf zijn. Lachen gieren, brullen, gek doen…of juist helemaal niets… We kunnen uren praten, we hebben geweldige seks (wat veeeeeeel langer duurt dan drie minuten😉 een uur is eerder regel dan uitzondering!) . Houden beide van muziek.
Wat ontzettend fijn zo’n mooie ontmoeting! Ik voel me een dankbaar mens.
liefs,
Anna