Seksbeluster en flirteriger dan ooit

‘Vrouwen rond de veertig lusten er wel pap van. Je hoort inderdaad vaak dat vrouwen hun seksuele piek rond hun veertigste hebben, terwijl mannen die rond hun achttiende beleven. Seksbeluster en flirteriger dan ooit’.

-Dr. Julie Holland is psychiater en succesvol auteur.

‘De onderzoekers, verbonden aan het Hackensack University Medical Centre, ondervonden eveneens dat vrouwen tussen de 31 en 45 het meest seksueel actief zijn. Het merendeel van hen (87 procent) zegt 'regelmatig' tussen de lakens te kruipen voor een erotisch stoeipartijtje.’

-NU.nl

We zijn opgevoed met het ideaalbeeld van de levenslange monogame relatie. Voor veel mensen werkt dat prima, maar niet voor iedereen.

Van oudsher was de samenleving alles behalve monogaam. Het is dus, denk ik, onnatuurlijk. Denk jij dat wanneer je een persoon tegen komt die je leuk vind, -je gaat er een commitment mee aan in een vorm van een relatie-, dat je daarna nooit weer iemand tegen komt die je leuk vind? En je daar je gevoelens niet aan mag/kan uiten? Das toch raar! Dat is toch onzin! Of denk je nu, ja, dat kan wel, maar je mag er geen gehoor aan geven…?

Dat is waarschijnlijk wat je geleerd is.

Er word niet voor niets veel vreemd gegaan…

Net als dat mij geleerd is in de kerk; dat je geen seks mag hebben vóór het huwelijk. Daar zou ik mijn eerste complex al kunnen opgedaan hebben. Want ja mijn eerste ervaring met seks was al op mijn 6e jaar. Gelukkig heb ik dat complex niet, maar het was zo even een gedachte waar mensen jarenlang mee zouden kunnen stoeien.

WTF!

Inmiddels heb ik geleerd. En ik heb een vrije ziel. Ik voel me vrij! en die vrijheid wil ik blijven voelen, na jarenlange onderdrukking en leven in gevangenschap. Zo noem ik de ongezonde toxische relatie waar ik in heb geleefd. Wat voelde ik me bevrijd. Er viel werkelijk een last van mijn schouders af.

Je wilt passie en
goede seks en ook
gelijkwaardigheid
en intimiteit.

Mijn lieve vriend is weer terug van even weggeweest, en daar ben ik heel erg dankbaar voor. Mijn vriend probeert te accepteren dat ik een open relatie wil. Dat betekend; Ik ga een liefdesrelatie met hem aan en date af en toe ook andere mannen.

Hij vind het wel eens lastig mij te moeten delen. Dan probeer ik hem uit te leggen dat ik niet zijn bezit ben. Mijn lichaam is van mij! Ik wil me vrij voelen.

Ik heb de vrijheid om te kiezen, en ik kies er heel erg graag voor om bij hem te zijn. Of mooier; we kiezen beide ervoor om bij elkaar te zijn.

We hebben een band opgebouwd, omdat we veilig bij elkaar voelen, en we goede , diepgaande gesprekken kunnen voeren. We een emotionele diepe connectie bij elkaar voelen en ik graag in hem wil investeren. Mijn kostbare tijd en aandacht aan hem wil geven. Vrijwillig!

Het is niet altijd makkelijk te accepteren, en ik zie soms de struggle, dan steekt de jaloezie de kop op en dan gaan we weer in gesprek. Leg ik hem uit, dat wat ik met hem heb, ik dat met een ander niet heb.

En datzelfde geldt ook voor de meerdere vrienden met wie ik een leuke date zo af en toe heb, een eerlijk en open gesprek. Ik chat graag en hou van het spelletje.

Gewoon omdat het kan, ik het leuk vind! Ik er mega van geniet!… Me er niet voor schaam. Ik ben wie ik ben! Met toestemming vreemdgaan, legde ik laatst uit.

Het is toch bijzonder dat je bv. in je jeugd er op los mag gaan en het wordt toegestaan, en je op volwassen leeftijd het bij een en dezelfde “moet” houden, omdat het zo “hoort” Dus je bent jezelf niet! (Je durft niet?) Dus je moet je inhouden vanwege de samenleving? Of je ziekelijke bezitterige jaloerse partner, of door de kerk,… de roddelcicuit of…vul maar in…

Ikke niet (meer), maskers mogen af! Heel erg gezond! Ik wil nog experimenteren, omdat ik het nog niet gedaan heb.

Is mijn waarde alleen gebaseerd op jou gewaarwording? Of is jouw mening over mij, niet mijn verantwoordelijkheid. Ik ben niet verantwoordelijk voor hetgeen wat jij van mij denkt.

Mooie motto: Beter spijt van de dingen die je gedaan hebt, dan van de dingen die je niet gedaan hebt!

Liefs

Anna