Nooit gedacht

Thuiskomen na een 10 uur lange werkdag, zag ik het licht bij de keet van de ijsvereniging; “Nooit gedacht” branden.

Het is 00.01 uur, het licht achter het huis werkt automatisch, en zodra ik wordt opgemerkt zwaai ik gedag.

De lichten gaan bij toevallige voorbijgangers, zowel bij mijn katten en ongenodigde, aan.

De voorzitter, tevens de persoon die mij in de tuin heeft geholpen met het groot grof werk (leuke sociale vent, we kwamen een tijdje gezellig bij elkaar over de vloer, voor etentjes, bier en wijn) klopte op mijn achterdeur, ze hadden de “buurvrouw” thuis zien komen, of ik het leuk vond om even aan te schuiven voor een borrel. Zij hadden met de vereniging een vergadering, en die was inmiddels afgerond.

Ik had nog wel zin in een alcoholisch drankje,…😉

Na een paar minuten loop ik met een goed gevuld glas, likeur 43, midden in de nacht over straat richting de keet, en schuif gezellig aan.

De sfeer zit er al goed gezellig in.

Een van de bestuursleden is visserman en vertelde dat hij was uitgenodigd om in Berlijn op een festival te komen met zijn kar om daar zijn vis te verkopen.

Tulpenfest is schijnbaar een hele grote festival waar hij maar al te graag heen gaat.

We krijgen het er zo over, en na een poosje komt hij met een tas de keet in gelopen waar zijn schone werkkleding, de bijpassende klederdracht, in opgevouwen ligt.

Niet veel later hebben drie bestuursleden en ik, ons gehesen in deze kleding. De dames in een jurk met een strik rond de middel, de heren in een pofbroek, shirtje en bijpassend sjaaltje en pet.

Ik zeg: ‘Nu mis ik alleen de klompen nog.’ Ik had het nog niet gezegd, of de visserman komt met een paar houten klompen aanzetten, die hij toevallig ook nog in de auto had liggen.

Dit was wel een erg hilarisch momentje dat vastgelegd moest worden op camera.

In de groep roep ik: ‘Iedereen heeft een vrouwelijke én een manlijke kant in zich. Laat jouw vrouwelijke kant eens zien!?’

Er is niet veel overredingskracht nodig om de heren in een jurk te zien hijsen.

En wat zie ik met blijde verrassing gebeuren? Zodra de twee heren de jurk aan hebben, zie ik een gedaante wisseling. De een gooit zonder schroom zijn borst vooruit, en ik zie zijn vrouwelijke zachte kant in zijn gezicht naar voren komen.

De ander moeiteloos een rol aannemend, zijn stem verhogend, met sierlijke handbewegingen, zie ik daar ongeremd zijn vrouwelijke kant.

Ik geniet, en vind het werkelijk fantastisch!!

Zo zie ik dat er in iedere man een B.I.T.C.H. verschuilt.

Denkend aan het tv programma met de fantastische metamorfoses van de draqqueens. Het programma waar ik met met mijn kinderen nog weleens voor ging zitten. Genieten was dat. Bitch betekende volgens de draqs:

Being In Total Control Of her Self

Mooie ombuigende gedachte,… Bitch worden genoemd is dus hartstikke positief:-)!! hahah

Room Eleven. (Janne Schra) met Bitch.

Mijn website gaat dus harstikke goed, Het wordt dagelijks bezocht, bekeken en gelezen. Ik merk het aan twee gasten die ik ken uit Winsum, die mij zijn komen opzoeken in Appingedam bij het restaurant waar ik werk. Hartstikke leuk.

We krijgen het over de overeenkomsten die ik heb opgemerkt als het over Appingedam gaat, ten opzichte van Winsum. Dat het niet heel raar is dat ik me hier erg thuis voel. Het water, de oud historische panden, een leuk centrum. Cultuur, de sfeer wat de stad ademt, het is een heuse beleefstad.

‘Je kan het allemaal erg goed verkopen😃,’ zegt hij met enige bewondering in zijn stem, wanneer ik klaar ben met hem te vertellen waarom ik me hier zo thuis voel. En wat hij allemaal zo nodig nog moet zien-volgens mij dan- vóór hij weer op de motor stapt richting Winsum.

‘Ja, he? Ik kan wel bij de VVV aan het werk.’ Antwoord ik lachend.

De week ervoor had ik ook een gast uit Winsum mogen ontvangen. Een voormalige ondernemer in hart en nieren. Hij noemde dat hij mijn verhalen wel eens las. ‘Kom je wel eens vaker in Appingedam?’ Hij kwam een hapje eten op het terras.

‘Nee, dat niet.’

Hij vond Appingedam wel mooi. Hij voegt nog toe: ‘Ik volg je niet altijd.’

‘Dat geeft niets, misschien komt dat ooit nog eens.’…

Hij is erg goed in mensen herkennen, ze zien, ze bij naam en toenaam te noemen.

Ik denk te weten waarom hij zich in mij herkent, en andersom.

Op deze manier krijg ik steeds vaker in de gaten wie het zijn, de gezichten, die mijn verhalen lezen.

En wat ik nooit gedacht had, zie ik me langzamerhand in de toekomst wel in Appingedam wonen.

liefs,

Anna