Gedicht

Gedicht De titel van het vorige verhaal; Ex-belager voelt zich gestalkt.

Daar werd kort na het plaatsen van het verhaal, in een mail gereageerd door de persoon waardoor ik me gestalkt voelde.

Hij interpreteerde de tekst anders dan dat ik het bedoeld had, en paste het op zich zelf toe.

Híj dacht dat het over hem zelf ging; de “ex-stalker”. (Dat wat hij zelf dus is, hier werd mijn vermoeden bevestigd.) Hij gaf te kennen dat hij zich helemaal niet gestalkt voelde…euhmmm…

Ik had het hier over mijzelf…Oeps!

Afgelopen weekend was ik een dagje op en neer naar Schiermonnikoog.

Wandelend dit keer vanaf de boot door de met sneeuw bedekte lappendekens, was Schiermonnikoog ook met deze weersomstandigheden weer ontzettend mooi.

Lunchen en boek lezend. Kwam ik de tijd goed door. Mooie quote gelezen, wat ik wil delen;

“Alles begint met een gedachte. Met onze gedachten creëren we de wereld. Zo worden we wat we denken en geloven.”- Boeddha

Ik lees; De Vierde Dimensie van Hans Peter Roel- Toeval bestaat niet.

Na de lunch wandel ik bij het Paviljoen vandaan met mijn gedachten alle kanten op. Het is een wirwar van, van alles.

Bij Brasserie Brakzand aan de Badweg duik ik naar binnen voor een bezoek aan het toilet en een muntthee.

Tijdens het nippen aan mijn thee, krijg ik in de gaten dat er buiten wat te doen is. Zo’n 45 gasten fotograveren de man en wat er achter hem bevind. Binnen worden een aantal tafels gereserveerd. En druppelsgewijs komen de belangstellenden weer naar binnen en feliciteren de man met o.a. bloemen

Ik volg het tafereel van een afstandje en geniet mee met het feestgedruis. De man krijgt mij in de gaten en we kijken elkaar aan, als blijk van herkenning, en toch onzeker waarvan ook alweer?

Ik blijf hem aankijken en hij komt enthousiast op mij af.

Ik zeg met een grijns; “Hoi!” 

“Hoi”, hij legt kort een hand op mijn schouder. Blij kijkt hij me aan. Ik herken hem als de eigenaar. Hij verontschuldigd zich voor het feestje waar ik plots aan deel nam. Men was hem aan het feliciteren en ik zeg;

“Gefeliciteerd!,….? Met..?”

“Een gedicht aan de buitenmuur.” Zegt hij. En in zijn stem hoor ik; trots.

“Oh leuk! gefeliciteerd! Ik ben je naam vergeten…” Zeg ik.

“Ja, ik de jouwe ook!”

We stellen elkaar weer aan elkaar voor.

“Je had toch gesolliciteerd bij de Marlijn!”

Ik zeg enthousiast: “ Jah! Dat klopt.”…

We haalden herinneringen op waar ik hem gezien had.

Even later…

Ik wring me door de menigte richting de uitgang, langs de piano en een violist, er werd blij gemusiceerd.

Ik zeg een paar gasten gedag en wens ze veel plezier.

Buiten lees ik nieuwsgierig en aandachtig de tekst van het gedicht:

Badweg

Dit is jouw weg en dit jouw afvaart naar de overkant

van nachtblauw water. Deinend en zacht. Eiland waar jij

gestaag bent uitgedacht nu je aanhoudend zwijgt

en door mijn pen schrijft met jouw vaste hand

Dichterbij kan ik niet zijn. Dit is wat ik het beste ken.

Wat wijkt. Gemis. Het geeft niet dat de leegte koud

is en zonder stem en vol van zoute wind. Hij is van jou.

Zingend fiets ik op de Badweg dat ik bij je ben.

Hanneke van Schooten

Deze tekst gaf mij op dit moment kracht, rust en het antwoord op al het peinzen van het uurtje hier voorafgaand…

Toeval? Denk het niet.

Toeval bestaat niet.

Liefs

Anna