Karma is a bitch

Er is al veel geschreven en gezegd rondom de aanklacht, zedendelict en rechtszaak van Marco Borsato. Karma is a bitch.Vanuit mijn optiek wil ik ook op een paar uitspraken reageren.

“Bijzonder gezin, gestoord; ze gaan naakt behangen.” Ik vind dat naakt in huis lopen juist een teken van lichamelijke vrijheid. Er is veel kritiek hier over en men vindt hier wat van. Is dat je eigen mening? Of neem je het klakkeloos over omdat een ander er verbolgen over reageert? Heb je nagedacht over je eigen gedrag? Wat doe jij zelf?

Mensen die naar een nudisten camping gaan, zijn dan ook in eens gestoord? Die lopen naakt op een camping, waar andere campinggasten hen kunnen zien naakt recreëren. 

Jij die met je vrouw, vriendin, moeder met je blote poeperd naar een sauna gaat en je gaat daar samen naakt douchen, naakt zwemmen, buiten naakt lunchen, ben je dan ook gestoord? Of naakt tuinieren dan? Ik vind het heerlijk om naakt rond te lopen. Niets mis mee.

Het meisje doet aangifte en wil graag erkenning. Vanuit mijn seksueel verleden, weet nog goed hoe belangrijk ik dat vond, ik wilde alleen maar erkenning, geen ontkenning, of “ja maar, híj…” horen, ook geen aangifte doen, geen straf eisen. Ik wilde graag horen; “Dat wat er gebeurd is, is fout geweest, ik had het niet moeten doen, het was niet OK wat er gebeurde.”

Daar kon ik mee verder, dat gaf mij innerlijke rust. Herinner ik mij nog goed.

Schrijven in een dagboek, doe ik ook. Het is jouw beleving, en jouw waarheid, jouw gevoel van dat moment, en dat op schrift. Niemand kan daar aankomen. En wanneer een advocaat zegt dat je je dagboek gebruikt om herinneringen op te halen, om het scherper in beeld te krijgen, hij zegt dat het niet zo werkt. Is onjuist!

Mijn herinneringen zijn troebel, worden in de loop der jaren troebel. En wanneer ik mijn dagboek herlees, ben ik weer even vol in dat moment. Met dat gevoel van toen. Je herinneringen vervagen. Een dagboek bijhouden geeft heel goed weer wat jouw beleving .

Wanneer ik de uitspraak van de inmiddels overleden vader hoor op een filmpje reagerend; “Je gebruikt dezelfde techniek als je moeder.” Ontkom ik niet aan de gedachte; Die vader heeft zijn dochter misbruikt.

Seksueel misbruik is een moeilijk ding is ook heel lastig voor de omgeving. Uitspraken als “het recht zal zegevieren”, of “je bent onschuldig tot je schuld bewezen is”, is in mijn ogen er indirect voor weglopen.

Hoe werkt het dan met het plegen van incest? Is het dan niet gebeurd? Omdat ik het niet kan bewijzen?! Ik heb het toch wel ervaren. Heb toch echt wel aan mijn trauma gewerkt.

Hoe kun je bijvoorbeeld bewijzen dat een vader jarenlang zijn dochter misbruikt?  (Even voor de duidelijkheid, ik ben niet door mijn vader seksueel misbruikt.) Dochter heeft het wel ervaren, vader zal het glashard ontkennen. Vader wil geen gezichtsverlies. Want ja, wat trek je allemaal open als je dat gaat toegeven. Dus zal hij bij zijn eigen dochter dingen in de mond leggen, manipuleren, om zijn eigen hachje proberen te redden. Hij zal moeder uitmaken voor gestoord wijf, en haar zwart proberen te maken. Alles uit de kast halen om zijn onschuld proberen te bewijzen. En zich als slachtoffer gaan gedragen. Ongeduldig woedend, vloeken en schelden, misschien wel buiten proportioneel reageren, om kracht bij zijn woorden proberen te zetten. Dat is een teken van onmacht.

Die grens is heel dun! Het betreft een liefdesrelatie tussen vader en zijn minderjarige dochter. Ze houden van elkaar. Het meisje vind het misschien niet perce vervelend wat er gebeurd, alleen komt er ook een moment van besef. Ja potverdorie hé, Het is wel mijn vader, hij zat fout en hij had niet niet mogen doen. Hij heeft incest gepleegd. Hij is over een grens gegaan. Hij heeft mij misbruikt. Ik ben slachtoffer van seksueel misbruik. Hij had beter moeten weten en volgens de wet moeten handelen. Het meisje absoluut niet mogen betasten. Het is machtsmisbruik. En hij heeft de situatie en haar in haar onschuld gebruikt om zijn eigen seksuele behoeften te bevredigen.

Na een aantal jaren, het meisje wordt ouder en leert, dat het verkeerd is wat hij heeft gedaan, weet van jongs af aan dat het niet had mogen gebeuren, leeft met een groot geheim. Want ja, er is haar het zwijgen opgelegd. Het is een grote last. Er is met haar gevoelens en kinderlijke onschuld gerommeld. Er is schade aangericht door de man van wie ze houdt en vertrouwd en dat zich haar vader mag noemen. Hij weet juist als geen ander wat de consequenties zijn want hij heeft de nadelige gevolgen van seksueel misbruik van heel dichtbij gezien en meegemaakt.

Bij het meisje vindt zich een lang en pijnlijk proces in haar hoofd en lichaam plaats, een enorm schuld gevoel zal ze voelen, ze denkt dat ze het zelf had kunnen stoppen, ze denkt dat ze het misschien wel aan haar moeder had moeten vertellen, ze voelt zich vies, ze houdt niet van haar eigen lichaam en van haar zelf. Terwijl ze echt prachtig is. Van binnen én van buiten. Je kan het tig keer tegen haar zeggen, maar ze gelooft het niet. Ze zal het niet geloven.

Dan nog te spreken over haar loyaliteit kwestie richting haar vader. Ze houdt van hem, er is onvoorwaardelijke liefde, …toch? Ze neemt hem in bescherming, ten koste van haar zelf. Haar eigen te dragen last. Uiteindelijk zelfs ten koste van haar eigen gezondheid.

Maar ze is sterk, sterker dan ze denkt. En ze zal dit overwinnen. Er nog sterker uitkomen dan ze zelf ooit in de gaten heeft. Dapper, lief, stoere en sterke meid.

Ze mag van haar zelf gaan leren houden. Voor haar zelf gaan kiezen.

Dat komt er een moment dat ze voor zich zelf wil opkomen en haar stem wil laten horen. En geeft ze Marco Borsato aan. Schuldig of onschuldig? Ik denk er het mijne van.

Hij heeft in elk geval, hoe dan ook, zijn straf al wel gehad. Ik geloof in karma, ik geloof wie goed doet goed ontmoet. En we allemaal wat te leren hebben in het leven. Karma is a bitch zeggen ze wel eens. Welke energie stuur jij de wereld in, en krijg jij terug. Ik geloof in de liefde, in goed doen voor een ander. Liefde voor jezelf. Liefde werkt helend.

Dat is mijn mening, hoe ik er over denk en naar kijk.

Liefs

Anna

Volgende
Volgende

Seksualiteit blijft zich ontwikkelen